Minęły już prawie cztery lata od ostatniej wizyty na łamach Muzyk FCM talerzy oznaczonych logo Istanbul. Tamte talerze pochodziły jednak z fabryki prowadzonej obecnie przez synów Agopa Tomurcuka – Istanbul Agop. Tym razem do Redakcji trafiły z kolei instrumenty tworzone przez byłego wspólnika Agopa – Mehmeta Tamdegera, który po jego śmierci w roku 1996 rozpoczął działalność na własny rachunek i wytwarza talerze pod marką Istanbul Mehmet. Obecnie obie firmy działają równolegle, a o ich wspólnych korzeniach przypomina m.in. logo. W ofercie firmy Istabul Mehmet znajduje się szereg serii talerzy obejmujących całą gamę instrumentów. Wśród nich nie mogło zabraknąć także hi-hatów. Przysłano nam aż siedem kompletów, więc mam powód do radości. Możliwość porównania takiej ilości produktów z tej samej grupy instrumentów pozwala na bardziej wnikliwe obserwacje, znalezienie większej ilości szczegółów, daje szerszy obraz rozmaitości wewnątrz tego zbioru.
Na owych siedem wspomnianych kompletów talerzy do hi-hatu składają się: dwa komplety z serii Marmara Onurhan (13” i 14”), dwa komplety z serii Marmara Emirhan (13” i 14”), dwa komplety z serii Traditional (Regular 13” i Heavy 14”) oraz Radiant Sweet (12”). Na pierwszy ogień wziąłem ten najmniejszy zestaw. Nieczęsto spotyka się takie małe talerze i ciekawość wzięła górę.
Radiant Sweet – 12”
Talerze o tradycyjnym wyglądzie z błyszczącą, lakierowaną powierzchnią, prawie jednakowej wagi (dolny lekko cięższy). Ich brzmienie jest jasne i miękkie, jakby przyciszone. Ograniczenie wielkości wpływa na zasobność alikwotów, a tym samym na siłę brzmienia. Małe, delikatne, skromne brzmienie – tak można opisać efekt powstający podczas uderzeń w górny talerz zamkniętego hi-hatu. Ograniczenie pasma o niższe składniki pozytywnie wpływa na wyrazistość ataku. Uderzenia w zamkniętą krawędź są wbrew przypuszczeniom dobrze szumiące, nasycone szelestem i sykiem. Hi-hat dobrze brzmi półotwarty, z czym wiążą się niezłe efekty powstające podczas otwierania i przymykania hi-hatu. Zamykanie hi-hatu nogą brzmi krótko i miękko. Talerze nie wymagają mocnego i szybkiego ruchu nogi, łatwo nimi operować. Wszystkie dźwięki otwarte (odbicie nogą) mają trochę płaskie brzmienie.
Traditional Regular – 13”
Pozostanę przy talerzach o tradycyjnym wyglądzie i tradycji w nazwie. Oba talerze prawie identycznej wagi. Hi-hat ten brzmi jasno i wyraziście. Uderzenia w górny talerz zamkniętego hihatu są otwarte, pogodne, można powiedzieć przejrzyste i trochę jaskrawe. Dźwięk uderzeń w krawędź nabiera surowości, sprawia wrażenie nieobrobionego. Hi-hat najładniej brzmi w działaniach pedałem – zamknięcie ma dobre, krótkie cyknięcie, uderzenia otwarte są dźwięczne. Oceniając całość brzmienia, hi-hat wypada zaliczyć do słabszych, delikatniejszych modeli z mniejszą dynamiką.
Traditional Heavy – 14”
Jest to przenikliwie mocny hi-hat, do tego hałaśliwy i energiczny. W barwie mnóstwo nieprzyjemnych składników powodujących jazgotliwe, niezbyt spójne brzmienie. Uderzenia w zamknięty hi-hat mają ostry atak skrywający pod spodem ciemne, cierpkie, osłabiające czystość dodatki. Uderzenia w krawędź są hałaśliwe, zgrzytliwe i brudne. Podobnie brzmi uderzenia w rozchylone talerze. Zamknięcie nogą jest ostre i krótkie, a otwarte brzmią z ostrym i dźwięcznym atakiem, lecz pozostaje po nim rozchwiane wybrzmienie.
Marmara Emirhan – 13”
Hi-hat ten ma charakterystyczny wygląd. Powierzchnia talerzy ma dwie struktury – toczoną i błyszczącą, oraz surową, nieobrobioną i matową. Część toczona zajmuje wąski pas przy krawędzi, po obu stronach talerzy. Pozostała, zasadnicza część wraz z główką jest surowa. Pas toczonej powierzchni talerzy nie ma stałej szerokości. Cała powierzchnia talerzy jest polerowana, widać też na niej wyraźne ślady kucia. Brzmienie talerzy jest jasne, energiczne i przejrzyste, z dużą rozpiętością barw przy różnych sposobach wydobycia dźwięku. Uderzenia w górny talerz zamkniętego hi-hatu jest jasne i klarowne. Dźwięk uderzeń w krawędź zamkniętego hi-hatu jest już ciemniejszy, mniej sprężysty, z pogłębiającym się brakiem wyrazistości w miarę rozwierania talerzy. Zamknięcie hi-hatu nogą jest bardzo szybkie, ostre i zdecydowane. W uderzeniu otwartym znajduje się dużo różnorodnych składników barwowych. Hi-hat jest mocny i trochę hałaśliwy.
Marmara Emirhan –14”
Wygląd talerzy jest identyczny z przedstawionymi wyżej. Brzmienie natomiast znacznie niższe, wręcz ciemne, trochę hałaśliwe, lecz miękkie, nawet suche. Owa hałaśliwość jest raczej wynikiem dużej różnorodności składowych części brzmienia niż samą głośnością. Z tego samego źródła pochodzi ich siła i mocne, krzykliwe brzmienie. Uderzenia pałką w górny talerz zamkniętego hi-hatu są niskie, ciemne i spokojne. Przesunięcie uderzeń na krawędź nie pogłębia zbytnio tego brzmienia. Jest ono zbliżone do mniejszego, 13-calowego hi-hatu. Dźwięk powstający podczas uderzeń w krawędź lekko rozwartych talerzy daje wrażenie stłumionego wybuchu. Można je porównać do rozbicia puszki pełnej mąki. Dźwięk zamykanego hi-hatu ma wyraźny atak, lecz w całości tego brzmienia jest dużo miękkości podobnej do zapadania się w poduszki.
Marmara Onurhan – 13”
Co do wyglądu, talerze Onurhan są niejako odwrotnością modeli Emirhan – przynajmniej jeśli chodzi o stronę zewnętrzną. Wyróżnić możemy w nich dwie struktury – toczoną i błyszczącą oraz surową, nieobrobioną i matową. Część toczona zajmuje tu jednak środkowy pas, natomiast nieco węższy pas zewnętrzny oraz główka pozostały surowe. Spód talerzy jest taki sam jak w serii Emirhan – wąski toczony pas przy krawędzi i nieobrobiona reszta powierzchni. Jest to bardzo jasny wręcz krystaliczny, skrzący i połyskliwy hi-hat. Talerz jest dźwięczny, z wysokim i srebrzystym atakiem. Brzmi krótko i sprężyście. Wybierając najlepsze z brzmień wywołanych pałką wskazać należy uderzenie w górny talerz lub krawędź zamkniętego hi-hatu. Lekkie rozluźnienie talerzy powoduje utratę przyjemnego szelestu na rzecz pojawiającego się przydźwięku o blaszanym/stalowym charakterze, psującym korzystne wrażenia z grania na tym hi-hacie. Przy półotwartych talerzach przydźwięk ten zostaje lekko zatuszowany uderzającymi o siebie talerzami, wywołującymi chwilami ciekawy szelest. Zamknięcie hi-hatu jest krótkie i suche, aczkolwiek intensywne. Uderzenie otwarte jest bardzo dźwięczne, jasne, błyszczące i rześkie. Do całości brzmienia można jeszcze dodać określenia w rodzaju: przenikliwe, zaciekłe, wyraźne i szkliste.
Marmara Onurhan – 14”
Ten hi-hat ten jest ciemny i głęboki z wyraźnym, dosadnym i pewnym atakiem, jednocześnie miękkim i spokojnym. Uderzenia w górny talerz zamkniętego hi-hatu są suche i mało dźwięczne. Przesunięcie miejsca uderzenia na krawędź dodaje jedynie mocy i natężenia dźwięku pozostawiając zbliżony charakter barwy. Zamknięcie hi-hatu brzmi sucho, lecz w sposób wyrazisty i zdecydowany. Uderzone o siebie talerze są jasne i dźwięczne – to najjaśniejsze brzmienie tego hi-hatu. Ten zestaw talerzy jest trochę hałaśliwy. Szczególnie większość uderzeń połączonych z rozchylonym, półotwartym lub otwartym hi-hatem. Talerze mają dość bogaty zbiór części składowych brzmienia, niekoniecznie jednorodnych.
PODSUMOWANIE
Przeglądając te talerze zastanawiałem się nad wybraniem faworyta, takiej pary talerzy, którą uznałbym za tą najlepszą, wyróżniającą się z całej grupy. W końcu zrezygnowałem. Każdy z hi-hatów jest inny i trudno wybrać uniwersalny. Najszersze zastosowanie znajdzie Traditional Regular dzięki najspokojniejszemu i spójnemu charakterowi. W podobnym przedziale zastosowań można umieścić najmniejszy z hi-hatów, lecz jego “wątłe” brzmienie może być niewystarczające w zestawieniu z zespołem. Większe talerze z serii Marmara są na tyle miękkie, że sugerują bardziej akustyczne i delikatniejsze zastosowania. Z drugiej strony te same hi-haty potrafią strasznie nahałasować rozwrzeszczanym dźwiękiem podczas mocnego grania z rozchylonymi talerzami. Mniejsze talerze, 13-calowe są ostrzejsze i można sądzić, że łatwo przebiją się w głośniejszym towarzystwie. Model Traditional Heavy jest bardzo hałaśliwy i mało wyrafinowany brzmieniowo, czego więcej znajdziemy w jego partnerze z serii – Traditional Regular. Tak więc przed kupującym poważny dylemat, lecz na pewno wybór któregoś z nich dostarczy wielu przyjemnych niespodzianek.
Tekst: Krzysztof Przybyłowicz
Ceny: 700 PLN (Radiant Sweet 12”), 780 PLN (Traditional Regular 13”), 815 PLN (Traditional Heavy 14”), 780 PLN (Marmara Emirhan 13”), 815 PLN (Marmara Emirhan 14”), 780 PLN (Marmara Onurhan 13”), 815 PLN (Marmara Onurhan 14”)
Do testu dostarczył:
Mastersound
ul. Bukowa 20
43-100 Tychy
tel. (032) 2270405, 2270406
Internet: www.mastersound.pl, www.istanbulmehmet.com
Test ukazał się w numerze 11/2006 miesięcznika Muzyk.