Witam serdecznie. Przedstawię Wam dzisiaj plug-in wyprodukowany przez Hansa Zimmera, wydany przez angielską firmę Spitfire Audio. Zanim przejdę do opisu tego plug-inu przedstawię w kilku słowach firmę która to wydała. Spitfire jest jednym z wiodących w świecie producentów próbek muzycznych, oferujących wirtualne instrumenty orkiestrowe. Firma została założona w 2007 roku przez dwóch kompozytorów – Paula Thomsona i Christian Hensona, którzy byli zmęczeni dostępnymi w tamtych czasach, źle i nierealnie brzmiącymi wirtualnymi próbkami instrumentów orkiestrowych. Z tego powodu wykluł się projekt stworzenia prywatnej biblioteki próbek orkiestrowych dla kompozytorów z najwyższej półki światowych twórców. Dzisiaj można powiedzieć, że projekt się powiódł. Do nagrywania i produkcji próbek zaangażowano najlepszych londyńskich muzyków, inżynierów dźwięku, kompozytorów i producentów muzycznych, czego dowodem jest opisywany poniżej plugin, autorstwa wybitnego kompozytora i producenta muzyki filmowej Hansa Zimmera, znany w świecie przede wszystkim jako twórca muzyki do wielu słynnych na świecie filmów – wymienię kilka z nich: „Pearl Harbor”, „Hannibal”, „Mission Impossible 2”, „Gladiator”, „Piraci z Karaibów”, „Spider Man 2” czy „Mroczny rycerz”, a z najnowszych: „Syn Boży” „Interstellar” czy „Chappie”.
Dzisiaj, firma Spitfire może pochwalić się całą gamą profesjonalnych plugi-nów orkiestrowych i nie tylko, począwszy od wspaniałych próbek instrumentów smyczkowych w różnych konfiguracjach: solowych, zespołowych czy symfonicznych, przez trąbki, puzony, waltornie, tubę, flety, klarnety, oboje, fortepian koncertowy, harfę, wibrafon, ksylofon… do całej, bardzo rozbudowanej sekcji przeróżnych instrumentów perkusyjnych, zarówno tych klasycznych jak i orientalnych, pochodzących z różnych stron świata rytmiki. I wszystkie są godne polecenia.
Najnowszy z trzech zestawów instrumentów perkusyjnych, wyprodukowanych przez Hansa Zimmera – HZ03 – przedstawię Wam dzisiaj. Pierwsze dwa zestawy to HZ01 – London Ensembles oraz HZ02 – Los Angeles. Materiał do opisywanego w dzisiejszym teście HZ03 – London Solos nagrany został w londyńskim Air Studio, oczywiście pod wytrawnym uchem Hansa Zimmera.
Aby uruchomić HZ03 – London Solos wystarczy, że będziemy mieli zainstalowany na naszym komputerze darmowy KONTAKT PLAYER – aplikację firmy Native Instruments, służącą za „gospodarza” dla próbek.
Interfejs graficzny wtyczki utrzymany jest w kolorze szarym. Po uruchomieniu widzimy, że mamy do dyspozycji 9 instrumentów perkusyjnych, które zostały spróbkowane przez trzech uznanych w świecie muzyki artystów. Są nimi: Hans Zimmer, Geoff Foster i Alan Meyerson. Po aktywacji którejkolwiek z bibliotek oznaczonych ich nazwiskiem, pojawia się nam do wyboru 9 instrumentów, które wyprodukowane zostały przez każdego z nich osobno, w innej konfiguracji ustawień mikrofonowych. Jest to o tyle ciekawe, że słychać zasadniczą różnicę w brzmieniu, pomiędzy ustawieniami mikrofonów przez każdego z artystów z osobna, i wszystkie brzmią jednakowo ciekawie. Każdy z nich ma swoje indywidualne podejście do próbkowanego instrumentu, i wszystkie, mimo że różnią się brzmieniem, mają swój specyficzny, odmienny, ale dobrze, naturalnie brzmiący dźwięk.
INSTRUMENTY
1. TOMBEK swoim wyglądem przypomina pół congi, trzymanej bokiem między nogami. Na instrumencie tym możemy grać w trzech konfiguracjach: HIT – centralne uderzenie ręką w membranę instrumentu, uzyskujemy przez to pełne brzmienie bez wytłumienia; SLAPS – centralne uderzenie ręką, pozostawiając ją przez chwilę na membranie, przez co uzyskujemy natychmiastowe wytłumienie brzmienia; TAPS – uderzenie rękoma na brzegach membrany, bez przetrzymania, czyli bez wytłumienia. Grając dowolny podział rytmiczny, używając wszystkich trzech opcji na przemian, uzyskujemy wspaniały, naturalnie brzmiący dźwięk instrumentu o nazwie Tombek.
2. SURDO SOLO to duży, głęboko brzmiący timbales, uderzany pałką. Możemy go aktywować na dwóch różnych klawiszach, co daje nam możliwość swobodnego grania skomplikowanych podziałów rytmicznych, używając do tego dwóch rąk. Na jednym klawiszu trudno byłoby uzyskać pożądany efekt rytmiczny. Dynamika tego co słyszymy zależy od siły uderzenia danego dźwięku, w wykonywanym podziale rytmicznym.
3. SNARE SOLO to świetnie, bardzo realistycznie brzmiący werbel orkiestrowy, który możemy zastosować w trzech różnych konfiguracjach: HIT – pojedyncze uderzenia, to samo brzmienie na dwóch różnych klawiszach, co daje nam swobodę realizowania swoich pomysłów rytmicznych; FLAMS – uderzenia z lekką przednutką (również na dwóch klawiszach); ROLLS czyli tremolo, aktywne na jednym klawiszu. Dynamika brzmienia zależy od siły uderzenia poszczególnych nutek w przebiegu granego rytmu.
4. PAPER DJUN to bardzo charakterystycznie brzmienie dużego kotła zestawu perkusyjnego, na którym rozłożone są kartki papieru, które wytłumiają brzmienie nutki uderzanej na membranie. Efekt brzmieniowy jest naprawdę imponujący. Tutaj również mamy do dyspozycji trzy warianty uderzenia w instrument: HIT – mocne uderzenie, to samo na dwóch klawiszach; ALT HIT – delikatniejsze uderzenie, również na dwóch klawiszach; ROLLS – czyli tremolo, aktywowane przez jeden klawisz. Dynamika zależy od siły uderzenia.
5. DOHL to wspaniały (mój ulubiony) instrument, ustawiany bokiem, który ma dwie różnej wielkości membrany po dwóch przeciwległych stronach. Brzmieniowych możliwości zastosowania tego instrumentu mamy więcej niż w poprzednich instrumentach: BOTH STICK – słyszymy jednoczesne uderzenia pałkami na dwóch membranach, mniejszej po jednej stronie instrumentu i większej po drugiej stronie instrumentu; TOP STICK – słyszymy uderzenie pałkami na mniejszej membranie; BOTTOM STICK – daje nam niższe brzmienie, uderzając pałkami w większą membranę. W kolejnych trzech konfiguracjach uaktywniamy BOTH, TOP i BOTTON uderzane rękoma a nie pałkami, przez co uzyskujemy zupełnie inna barwę instrumentu. Każdą z tych sześciu opcji możemy aktywować na dwóch różnych klawiszach, dając niesamowite możliwości kombinacji, zarówno rytmicznych jak i brzmieniowych.
6. DARBUKA brzmi jak średniej wielkości bongos, trzymany bokiem między nogami i uderzany na cztery różne sposoby: HIT, HAND, SLAP i TAPS. Daje możliwość uzyskania na jednej membranie różnych wysokości dźwięku, zależne od sposobu techniki uderzania w membranę. Każdy rodzaj techniki uderzenia ma przypisane dwa klawisze, które tak jak w poprzednich instrumentach, dają wiele możliwości zastosowań rytmicznych.
7. DARBUCKET to instrument przypominający swoim brzmieniem niewielkich rozmiarów timbales ze sprężynami (takimi jak przy werblu). Mamy możliwość grania na nim na dwa sposoby, HIT pełne uderzenia lub ALT HIT – nieco cieplejsze, słabsze uderzenia. Każdemu ze sposobów wykonywania przypisane są dwa różne klawisze.
8. CRUSHER SOLO brzmieniem przypomina „trzask”, sprawiający wrażenie uderzenia pałką perkusyjną o metalową membranę ze sprężynami. Mamy do dyspozycji dwie opcje zastosowania tej próbki: HIT – bardzo dynamiczne i przenikliwe w swojej barwie brzmienie oraz ROLLS – czyli to samo brzmienie zastosowane jako tremolo. Intensywność barwy zależy od siły uderzenia w klawisz.
9. BUCKETS – ten instrument brzmi tak, jak byśmy uderzali metalowymi szczotkami perkusyjnymi na werblu. Możemy zastosować trzy opcje brzmieniowe: HIT – pojedyncze uderzenia; FLAMS – podwójne uderzenie z przednutką, które można aktywować na dwóch różnych klawiszach; ROLLS – tremolo, aktywowane przez jeden klawisz. Brzmienie jest bardzo selektywne i klarowne.
Wszystkie, z opisywanych, dziewięciu instrumentów są różnie postrzegane przez trzech twórców – Hansa Zimmera, Geoffa Fostera i Alana Meyersona. Każdy z nich stosuje do tworzenia próbek swoje ustawienia mikrofonów, co daje w efekcie indywidualnie stworzone brzmienia każdego z instrumentów, dla każdego z ich twórców.
Hans Zimmer przedstawia nam możliwość odtworzenia barwy danego, próbkowanego instrumentu z trzech różnie ustawionych mikrofonów podczas nagrywania – CLOSE, FRONT i STEREO. Mamy możliwość odsłuchiwania danego instrumentu z każdego mikrofonu osobno lub z dwóch albo trzech mikrofonów jednocześnie, przy czym głośność brzmienia z danego mikrofonu ustawiamy oddzielnie, co w sumie daje nam nieograniczone możliwości umieszczenia danego instrumentu w przestrzeni nagrywanego utworu. CLOSE brzmi bardzo blisko, FRONT słyszymy z pewnej odległości dającej przestrzeń brzmieniową, ustawioną przez Zimmera i STEREO, które ustawia nam dany instrument zarówno po prawej jak i lewej stronie w panoramie. Jak już wspomniałem, można aktywować wszystkie mikrofony jednocześnie, co daje efekt słyszalności danego instrumentu zarówno w bliskości, w przestrzeni i w stereofonicznej panoramie. Alan Meyerson zamiast STEREO zastosował SURROUND, co w efekcie daje nam filmową przestrzeń. Użył do nagrania czterech mikrofonów – lewy i prawy przód oraz lewy i prawy tył. Geoff Foster posiłkuje się natomiast dodatkowo mikrofonem z góry (TREE) oraz mikrofonem od spodu (OUTRIGGERS).
EDYCJA
Każdy z instrumentów możemy edytować poprzez udostępnienie w plug-inie różnorodnych technik zmieniania ustawień brzmieniowych. Są to m.in. RESPONSE, PITCH, BOOM (daje możliwość ustawienia coraz ciemniejszej barwy, z jednoczesnym wyciszaniem brzmienia instrumentu) i CRACK (daje to z kolei możliwość coraz jaśniejszej barwy z jednoczesnym wyciszeniem barwy instrumentu). STEREO WIDTH rozszerza dany instrument w panoramie, natomiast STEREO PAN daje możliwość umieszczenia danego instrumentu z lewej lub prawej strony w panoramie. Możemy również zmieniać nasycenie brzmienia danego instrumentu. Mamy do dyspozycji cztery ustawienia VELOCITY: LINEAR, SHELF, EXPONENTIAL NEGATIVE i EXPONENTIAL POSITIVE.
PODSUMOWANIE
Biblioteka HZ03 z serii Hans Zimmer Percussion, daje nam duże możliwości zastosowania tych nietypowych instrumentów perkusyjnych we wszystkich gatunkach muzyki, zarówno symfonicznej jak i rozrywkowej, a w szczególności daje duże pole wykorzystywania tych świetnie brzmiących próbek przez kompozytorów zajmujących się tworzeniem muzyki do filmów. Dowodem na to mogą być wszystkie filmy do których muzykę napisał Hans Zimmer, w których słychać efektowne zastosowania rytmiczne tych instrumentów. Efektowne podziały rytmiczne wydobywane na klawiaturze świetnie brzmiących, zawodowo wyprodukowanych wirtualnych instrumentów, wzbogaca i ubarwia swoją ekspresją każdą stworzoną przez nas nową kompozycją. Czego wam i sobie życzę.
Firma Spitfire ma w swojej bibliotece bardzo wiele świetnie i bardzo naturalnie brzmiących instrumentów orkiestrowych, które polecam Waszej uwadze.
Tekst: Aleksander Maliszewski
DANE/WYMAGANIA
Biblioteka: 13 GB (17,151 próbek w formacie WAV; 36.2 GB po dekompresji)
Wymagany program: Native Instruments KONTAKT PLAYER
Wymagania systemowe: co najmniej Windows 7 (32-/64-bit) lub MacOS X 10.7/10.8
Cena: 199 GBP
Producent: Spitfire Audio, www.spitfireaudio.com
Test ukazał się w numerze 5/2015 miesięcznika Muzyk.