Kontynuując filmowy cykl „Synth Space History” Yamaha postanowiła przypomnieć jeden ze swoich najrzadszych syntezatorów – VP1. Wbrew pozorom nie jest szczególnie starym instrumentem gdyż pochodzi z lat 90. XX wieku. Ze względu na zastosowane w nim rozwiązania technologiczne i złożoność oraz użyte komponenty, należał on jednak do wyjątkowo drogich co sprawiło, że został wyprodukowany w jedynie 20-30 egzemplarzach. Na szczęście część z nich przetrwała do dziś, a jeden ze znajdujących się w kolekcji firmy Yamaha możemy podziwiać w filmie, w którym jego możliwości prezentuje Dom Sigalas.
Tak jak wiele innych firm, Yamaha początkowo produkowała syntezatory analogowe. W latach 80. XX wieku postawiła z kolei w dużym stopniu na syntezę FM, stosowaną w całej rodzinie instrumentów oznaczonych symbolami DX i TX. Później zaczęła stosować technologie AWM2 i RCM wykorzystujące m.in. próbki, ale inżynierowie japońskiego koncernu szukali też całkowicie nowych rozwiązań pozwalających osiągać realistycznie brzmiące barwy instrumentów akustycznych. W 1993 roku zaprezentowano pierwszy instrument wykorzystujący syntezę Virtual Acoustic (VA), czyli technologię fizycznego modelowania zjawisk akustycznych – VL1. Rok później pojawił się z kolei model polifoniczny VP1. W odróżnieniu od VL1 bazującego na metodzie S/VA, ten syntezator wykorzystywał metodę F/VA idealnie nadającą się do odwzorowywania barw instrumentów strunowych (szarpanych i smyczkowych) chociaż oferował oczywiście także barwy innego typu i presety o zróżnicowanym charakterze.
Aby dać użytkownikom możliwość wyrażania całej gamy środów ekspresji i artykulacji właściwych modelowanym instrumentom, VP1 oferował dwa „kółka” MODULATION oraz specjalny MODULATION BALL, jak również sześć wejść dla kontrolerów nożnych różnego typu oraz dedykowane wejście dla nietypowego kontrolera BREATH. Instrument wyposażono także w „kółko” PITCH BEND oraz sześć suwaków pozwalających regulować różne parametry, a także potencjometr SCENE umożliwiający płynne przechodzenie między scenami. VP1 charakteryzował się 16-głosową polifonią, a każdy głos składał się z czterech elementów. Dla każdego z nich dostępna była oddzielna para wyjść audio poza główną.
Zarówno VP1 jak również syntezatory VL1 i VL7 bazujące na syntezie Virtual Acoustic wyróżniały się nie tylko zastosowaną technologią, ale także wyglądem zewnętrznym. Od wcześniejszych i późniejszych instrumentów Yamaha odróżniało je wzornictwo i kolorystyka, a jednym z wyróżników było zastosowanie drewna (panel i ścianka tylna). W modelu tym zamontowano dynamiczną klawiaturę (76 klawiszy) z obsługą Channel Aftertouch.
W filmie „Synth Space History” udostępnionym przez firmę Yamaha na swoim syntezatorowym kanale Dom Sigalas nie tylko opowiada o tym instrumencie, ale przede wszystkim prezentuje wybrane barwy i możliwości ich modyfikacji przy pomocy wbudowanych i zewnętrznych kontrolerów.
Więcej informacji o obecnie produkowanych i dawnych instrumentach marki Yamaha można znaleźć na stronie pl.yamaha.com.