Warto zwrócić uwagę na debiutancką płytę młodego polskiego duetu gitarowo-fortepianowego z niebanalnym programem z kręgu muzyki ibero i latino. Całość rozpoczyna dynamiczny „Taniec hiszpański” z dwuaktowej opery „La vida breve/Krótkie życie” Manuela de Falli zagrany rytmicznie i z właściwą dynamiką podkreślaną m.in. poprzez charakterystyczne uderzanie strun sposobem rasgueado. Z innych znanych kompozycji z Hiszpanii słyszymy także „Granada” oraz „Sevilla” ze słynnego cyklu fortepianowego „Suite Espanola” op.47, Isaaca Albeniza, popularnego także z wersji na gitarę solo.
Dobrze rozpoznawalną wśród gitarzystów melodyjną „Serenatę” ze suity „Impresiones de Espana” znaną jeszcze z wersji Andresa Segovii – słuchamy tu w interesujący sposób przełożoną na bardzo rytmiczne klawisze i melodyjne struny. On także wykonywał solo „Preludio in E” Manuela M. Ponce, wybitnego meksykańskiego twórcy muzycznego, zaproponowaną w duecie na tej interesującej płycie. Tu może jedna moja nieśmiała uwaga – kompozycja choć z XX wieku, stylizowana jest na charakterystykę barokową i odwołuje się do twórczości słynnego niemieckiego lutnisty S.L. Weissa, może jednak nie służyć jej nazbyt rytmiczna i pulsująca „po hiszpańsku” interpretacja jaką tu zaproponowano. Myślę, że warto byłoby dać dźwiękom więcej czasu, rubat, zawieszeń i nieco romantycznej swobody, tak typowej dla stylu Ponce. Podobnie do „Serenaty” brzmi część druga fortepianowego w oryginale cyklu „Zwei Klavierstucke” op.45 Moritza Moszkowskiego – 3-minutowa miniatura o miło nam brzmiącej nazwie „Guitarre”. Słuchamy tu także kultowego można rzec, przesłynnego i dynamicznego „Libertango” Astora Piazzolli, opracowywanego obecnie na przeróżne instrumenty i składy, a także śpiewanego. Na uspokojenie po obsesyjnych rytmach i akcentach słuchamy ponad 4-minutowej urzekająco nastrojowej „Esperanza/Nadzieja” autorstwa francuskiego twórcy Serge Di Mosole. Urokliwość przenikających się partii obu instrumentów oplecionych nieoczywista harmonią może nas zahipnotyzować, wprowadzając spokój i nostalgiczny nastrój.
Płyta zawiera premierę fonograficzną – napisaną na ten skład instrumentalny kompozycję znanej autorki i wydawczyni serii płyt gitarowych, Clarice Assad z Brazylii. To ponad 8-minutowy rozbudowany utwór z charakterystycznymi zwrotami, rytmami i melodyką z tamtego kręgu. Muzyka „Quebra-Queixo” oparta jest na jednolitym motywie, prezentowanym w rozmaitych formach – ma nam symbolizować doprowadzającą do obłędu jazdę rollercoasterem. Warto znać to „przesłanie programowe” przystępując do przesłuchiwania tej uporczywej w zamyśle, intrygującej, nietypowej kompozycji. Na finał krążka młodzi artyści, małżeński duet zaproponował nam skomplikowane jak zawsze rytmiczno-melodycznie miniatury Dusana Bogdanovica stanowiące 4-częściową „Sonate Printeniere”. Cykl rozpoczyna się w sposób stonowany, a kończy niezwykle dynamicznie – „Allegro Brillante” i wiele innych fragmentów całości stanowi niemałe wyzwanie dla instrumentalistów, z którym muzycy znakomicie sobie poradzili. Brawo!
Czas całości to 48 minut zaproponowanego programu, w nieczęstym składzie fortepianowo-gitarowym. To duet witalny i znakomicie zgrany, ale też trzeba przyznać, że zespołom rodzinnym przeważnie dużo łatwiej o zorganizowanie wspólnego ćwiczenia 🙂 Zamiast książeczki do estetycznie wydanego krążka zaproponowano nam rozkładany folder, co może ułatwić zapoznawanie się z ważnymi informacjami – jednakże liternictwo polskie jest moim zdaniem mniej czytelnie od pisanego nieco większą czcionką i wytłuszczonego tłumaczenia na j. angielski.
Z ostatnich sukcesów Walicki-Piopolek Duo warto odnotować 2. nagrodę na XXI Międzynarodowym Konkursie Kameralnym „Euterpe” w Corato w 2019. Z sierpnia tego samego roku pochodzą prezentowane na omawianej płycie nagrania zrealizowane przez Beatę Jankowską-Burzyńską w Sali koncertowej Akademii Muzycznej w Katowicach, gdzie muzycy rozwijają swoje umiejętności od 2018 r. pod okiem wybitnych wykładowców. Prof. Wanda Palacz pisze m.in: Spaja ich pasja poszukiwania i radość odkrywania, odwaga i miłość. Sztuka Walicki-Popiolek Duo jest eksperymentem czerpiącym z bogactwa tradycji. Warto ich poznać!
Oto informacje na temat płyty oraz aktywności duetu, które otrzymałem od młodych artystów: Nagraliśmy materiał na „Iberico” podczas trzech upalnych sierpniowych dni 2019 roku pod kierunkiem reżyser dźwięku p. Beaty Jankowskiej-Burzyńskiej. Było to niesamowite i rozwijające doświadczenie – szczegółowa praca nad każdym utworem połączona z twórczym zamysłem i nieskazitelnym wykonaniem technicznym. Jakość nagrań została doceniona i płyta uzyskała patronaty m.in. Prezydenta APTCE Księcia Enrique de Villamor y Solaruce, Instytutu Muzyki i Tańca oraz Fundacji Julian Cochran. Premiera płyty miała miejsce 10.01 w Warszawie w Nowym Świecie Muzyki i od tej pory Walicki-Popiołek Duo promują debiutancki album na licznych koncertach. Materiał płyty „Iberico” jest nowatorski – Walicki-Popiołek Duo jest pionierem kameralnej muzyki gitarowo-fortepianowej w Polsce w takiej właśnie odsłonie. Na płycie można usłyszeć nie tylko utwory znane, w nowatorskich aranżacjach, również utwór oryginalnie napisany na ten skład: „Quebra-Queixo” Clarice Assad, brazylijskiej kompozytorki, którego pranagrania dokonali właśnie Walicki-Popiołek Duo na płycie „Iberico”.
Tekst: Krzysztof Nieborak
Internet: www.walickipopiolekduo.com
Recenzja ukazała się w numerze 3/2020 miesięcznika Muzyk.
