W wieku 72 lat zmarł George Bernard Worrell, Jr. – amerykański klawiszowiec, kompozytor i producent, który zyskał sławę jako jeden z założycieli formacji Parliament-Funkadelic i ich dyrektor muzyczny. Bernie Worrell był „cudownym dzieckiem” – naukę gry na pianinie rozpoczął w wieku trzech lat, a swój pierwszy publiczny występ dał zaledwie rok później. Mając osiem lat skomponował swój pierwszy koncert, który wykonał wspólnie z Washington Symphony Orchestra jako 10-latek. Klasyczną edukację muzyczną (obejmującą też prywatne lekcje w Julliard School of Music) kontynuował do pełnoletności, a następnie rozpoczął studia na New England Conservatory of Music.
Po opuszczeniu konserwatorium Worrell przez kilka lat pracował jako dyrektor muzyczny w zespole Maxine Brown. Następnie nawiązał współpracę z Georgem Clintonem i jego zespołem, odgrywając ważną rolę w siostrzanych formacjach Parliament i Funkadelic czuwając nad strukturą kolektywu. Jednocześnie odkrywał własne nowe pomysły muzyczne poszukując ich w każdym możliwym kierunku. Nie bez znaczenia było też wykorzystywane przez niego instrumentarium. Do pianin elektrycznych, klawinetu czy organów Hammonda dołączył analogowe syntezatory Moog i ARP, a opracowane przez niego partie basowe grane na Minimoogu wyróżniały się przyciągając jednocześnie uwagę słuchaczy. Utwory takie jak „Flashlight”, „Atomic Dog”, „Aqua Boogie”, „Cosmic Slop” czy „Red Hot Mama” to tylko niektóre klasyczne hity Parliament-Funkadelic, których współautorem był Worrell.
Po rozstaniu z formacjami Clintona, Bernie Worrell współpracował m.in. z zespołem Talking Heads – pojawił się np. na koncertowych albumach „The Name of This Band Is Talking Heads” i „Stop Making Sense” czy studyjnym „Speaking In Tongues”. W tym czasie instrumentarium wykorzystywane przez Worrella wzbogaciło się o cyfrowe syntezatory takie jak chociażby Prophet 5. W kolejnych latach Bernie Worrell brał udział w różnych projektach Billa Laswella, a ponadto współpracował z takimi artystami jak Keith Richards, The Pretenders, Jack Bruce, Deee-Lite czy Bootsy’s New Rubber Band. Był też członkiem supergrupy Colonel Claypool’s Bucket of Bernie Brains czy zespołu Black Jack Johnson. Bernie Worrell stał się też jednym z najczęściej „samplowanych” muzyków – po jego twórczość sięgali w ten sposób m.in. Digital Underground, De La Soul, Dr. Dre, Snoop Dogg, Ice Cube, DMX i wielu innych.
Worrell nagrywał także albumy solowe, takie jak „Funk of Ages”, „Blacktronic Science”, „Pieces of WOO/The Other Side” czy „Free Agent: A Spaced Odyssey”. W styczniu ukazał się najnowszy i niestety ostatni – „Retrospectives”, zawierający instrumentalne wersje popularnych klasyków z twórczości artysty. W roku 1997 Bernie Worrell został przyjęty do Rock and Roll Hall of Fame wraz z innymi członkami grup Parliament / Funkadelic. W maju 2016 roku jego uczelnia – New England Conservatory of Music – wyróżniła go honorowym tytułem doktora muzyki.
Strona internetowa artysty: www.bernieworrell.com
Zdjęcie: Bernie Worrell podczas koncertu z SociaLibrium w klubie Porgy & Bess w Wiedniu [fot. Manfred Werner / Tsui; CC BY-SA 3.0]