Keith Emerson – wirtuoz progresywnego rocka

Keith Emerson to bez wątpienia jeden z najwybitniejszych klawiszowców w dziejach muzyki rockowej. Ten brytyjski wirtuoz instrumentów klawiszowych wyrobił sobie specjalną, niezwykle efektowną technikę gry, a jego sceniczne popisy przyniosły my wielkie grono fanów. Dziś mija kolejna rocznica jego urodzin – z tego powodu postanowiliśmy przypomnieć sylwetkę tego muzyka i jego twórczość.

Urodzony w 1944 roku artysta jest znany przede wszystkim z supergrupy Emerson, Lake & Palmer powstałej w 1970 roku, ale Keith zdobył popularność już wcześniej jako członek zespołu The Nice. Karierę muzyczną zaczął w formacji T-Bones towarzyszącej bluesowemu wokaliście Garry’emu Farrowi. Kolejnym zespołem był The V.I.P.’s, a w 1967 roku Emerson założył wspomniany The Nice. W roku 1970 klawiszowiec połączył siły z dwoma innymi muzykami mającymi już na koncie sukcesy, a byli to wokalista i basista Greg Lake (King Crimson) oraz perkusista Carl Palmer (Atomic Rooster). Tworzone przez nich trio Emerson, Lake & Palmer stało się jednym z najbardziej popularnych zespołów lat 70. XX wieku grających rock progresywny.

Choć członkowie zespołu nie zabiegali o komercyjną popularność, bardzo szybko stali się najbardziej ambitną grupą świata, swoistym punktem odniesienia, a dla wielu fanów niemal przedmiotem kultu. Od innych różnili się również tym, że niezależnie od świetnych kompozycji i poziomu wykonawstwa, ich koncerty były starannie reżyserowanym show. Keith Emerson był jednym z pierwszych uznanych muzyków rockowych, który występował na scenie wykorzystując wielki gabarytowo syntezator modularny Moog. Istotną rolę w jego instrumentarium odgrywały również organy Hammonda, do których zdarzało mu się rzucać nożami, a także przewracać je czy skakać po nich. Keith grał także na fortepianie oraz całej gamie różnych syntezatorów.

Jak przystało na rock progresywny zwany też art rockiem czy rockiem symfonicznym, w swej twórczości Emerson łączył różne style i motywy muzyczne oraz techniki gry. Jego kompozycje charakteryzują się złożoną strukturą i wykorzystując niekiedy zaskakujące połączenia stylów i form. Dzięki dogłębnej znajomości muzyki klasycznej czerpał on wiele cytatów z dzieł największych kompozytorów.

W latach 70. grupa Emerson, Lake & Palmer nagrała siedem płyt studyjnych – „Emerson, Lake & Palmer” (1970), „Tarkus” (1971), „Trilogy” (1972), „Brain Salad Surgery” (1973), „Works Volume 1” (1977), „Works Volume 2” (1977) i „Love Beach” (1978), a także albumy koncertowe – m.in. „Pictures at an Exhibition” (1971). W kolejnej dekadzie zespół zawiesił działalność, ale jego członkowie współpracowali ze sobą w różnych konfiguracjach, czego owocem są płyty „Emerson, Lake & Powell” z 1986 roku (Cozy Powell na perkusji zamiast Palmera) oraz „To the Power of Three” z 1988 roku (Keith Emerson, Carl Palmer i Robert Berry). Zespół wrócił do podstawowego składu w latach 90., w których ukazały się m.in. albumy „Black Moon” (1992) i „In the Hot Seat” (1994).

- Advertisement -

Poza działalnością w ramach wspomnianych wyżej zespołach, Keith Emerson kontynuował równolegle karierę solową. Nagrał sześć płyt solowych (pierwszą – „Honky” nagrał w 1981 roku) oraz trzy koncertowe. Był również twórcą muzyki filmowej – napisał ścieżki dźwiękowe m.in. do takich filmów jak „Inferno” (1980) czy „Nocny jastrząb” (1981).

Przez wiele lat Emerson cierpiał na chorobę zwyrodnieniową prawej ręki, która nie tylko sprawiała mu wielki ból, ale też uniemożliwiała grę wszystkimi palcami. Muzyk chorował na depresję, a wszystko to doprowadziło do jego samobójczej śmierci w 2016 roku.

Poniżej prezentujemy kilka utworów, w których możemy usłyszeć i zobaczyć w akcji Keitha Emersona:

Emerson, Lake & Palmer „Lucky Man”

Emerson, Lake & Palmer „Fanfare For The Common Man”

- Advertisement -

Emerson, Lake & Palmer „Hoedown”

Emerson, Lake & Palmer „Karn Evil 9”

Emerson, Lake & Palmer „Take A Pebble”

Emerson, Lake & Palmer „Nut Rocker”

Emerson, Lake & Palmer „Knife Edge”
https://youtu.be/TQQdYokbp4E

Emerson, Lake & Palmer „Rondo”

Keith Emerson & Oscar Peterson „Honky Tonk Train Blues”

Emerson, Lake and Powell „Touch and Go”