Według wielu krytyków, Emerson był najwybitniejszym klawiszowcem w dziejach muzyki rockowej. Wyrobił sobie specjalną, niezwykle efektowną technikę gry, a dogłębna znajomość muzyki klasycznej pozwalała mu na czerpanie wielu cytatów z dzieł największych kompozytorów. Grał w grupach Keith Emerson Trio, John Brown’s Bodies, Garry Farr & The T-Bones, The V.I.P.s.
Pierwszy wielki sukces komercyjny Emerson osiągnął z grupą The Nice, ale legendą stała się dopiero grupa Emerson, Lake & Palmer, założona w Londynie z początkiem lat 70. XX wieku. Formalnie zespół uprawiał rock progresywny i choć nigdy jego członkowie nie zabiegali o komercyjną popularność, bardzo szybko stali się najbardziej ambitną grupą świata, swoistym punktem odniesienia i niemal przedmiotem kultu. Od innych różnili się również tym, że niezależnie od świetnych kompozycji i poziomu wykonawstwa, ich koncerty były starannie reżyserowanym show. Po kilku latach pełnych sukcesów, zespół zawieszał i ponownie wznawiał działalność, jednak Keith nigdy nie zaprzestał pracy na własny rachunek. Komponował muzykę filmową, występował z własnymi grupami. W 2014 roku został wprowadzony do Hammond Hall of Fame, jako że – oprócz syntezatorów (w tym modularnego systemu Moog) – właśnie organy Hammonda były jednym z jego znaków rozpoznawczych.
Keith Emerson nagrał sześć płyt solowych, poza tym trzy z koncertów, pokazało się też siedem soundtracków dokumentujących jego pracę na użytek filmu. Od lat cierpiał na chorobę zwyrodnieniową prawej ręki, sprawiającą mu wielki ból, mógł grać tylko ośmioma palcami, ponadto chorował na depresję. Przygotowywał się ostatnio do zagrania kilku koncertów w Japonii. Zmarł śmiercią samobójczą, miał 71 lat.
Strona internetowa muzyka – keithemerson.com
Zdjęcie: materiały prasowe Messe Frankfurt
