Pearl Masters Custom Maple – test zestawu perkusyjnego

Bałem się trochę, że nie zdołam spakować tego całego bagażu do auta, ale na szczęście po raz kolejny okazało się, że posiadam gumowy (czytaj: rozciągliwy) pojazd. A było co pakować: 5 tom tomów w kartonach, do tego duży bęben, werbel oraz sporych rozmiarów case na hardware. Kiedy rozstawiłem już to wszystko w moim pokoju, przyznaję – zaparło mi dech w piersiach! Postanowiłem zatem usiąść wygodnie i pokontemplować tę rozkoszną „rzeczywistość” przywiezioną przed chwilą.

OPIS

Przede mną mieni się kolorem Ocean Sparkle (dla dociekliwych – perłowym błękitem) nowiutki Pearl Masters Custom Maple. Na wspaniałej ramie DR-503 budzą zachwyt tomtomy o wymiarach 8” × 8”, 9” × 10” i 10” × 12”, to samo stojące obok tom tomy 14” × 14” oraz 16” × 16”, a także duży bęben 18” × 22” i werbel 6.5” × 14”. Oczywiście nie mogę nie wspomnieć o osprzęcie serii 2000. Naprawdę wszystko wygląda wprost bajecznie! I z pewnością te wszystkie cuda zasługują na dokładny opis.

Tom-tomy, zawieszone na ramie, wykonane są z 4 warstw klonowej sklejki o łącznej grubości 5 milimetrów. Ten cienki korpus wzmocniony jest – również 5-milimetrowymi – klonowymi pierścieniami, umieszczonymi na dwóch wewnętrznych krawędziach bębna. Wnętrze wymalowane jest lakierem bezbarwnym, dzięki czemu wyraźnie widać strukturę drewna. Mocowanie tom tomów to OptiMount Suspension. System ten jest ciekawym rozwiązaniem, które pomaga nie ingerować w drgania korpusu. Trzyma tom tom za 4 śruby naciągu membrany (2 górne i 2 dolne). Śruby przechodzą przez gumowe krążki, które zapewniają miękkie osadzenie i ich ochronę. Uchwyty tomów regulowane są w zakresie 180°, a dodatkową stabilność wiszących na nich bębnów zapewniają tzw. znaczniki pamięci, precyzyjnie dopasowane do gniazda OptiMount Suspension System.

Przyznaję „bez bicia” – podoba mi się wygląd masywnej, odlewanej obręczy Master Cast Hoop, która razem z satynowymi śrubami, wkręcanymi w lśniące gniazda w kształcie mostka, tworzy precyzyjny system strojenia membrany. Należy podkreślić, że wszystkie metalowe części np.: gniazda śrub, otwory odprowadzające ciśnienie powietrza, uchwyty przytrzymujące obręcz w dużym bębnie czy tabliczki z logiem i nazwą modelu są izolowane od korpusów bębnów podkładkami z tworzywa sztucznego lub czarnej gumy (podkładki pod wszystkimi śrubami są plastikowe). Jest to bardzo dobre rozwiązanie, uwalnia ono perkusistów od dodatkowych efektów akustycznych, które czasem towarzyszą im podczas grania.

Floor tomy 14” i 16” różnią się od opisanych już tomów, jak łatwo się domyślić – wielkością oraz tym, że posiadają po trzy nóżki regulujące poziom ustawienia ich wysokości. Każda nóżka – co ważne – ma swój mały znacznik pamięci regulowany za pomocą kluczyka.

Duży bęben nie ma mechanizmu do mocowania tom-holderów. W miejscu gdzie przykręca się pedał dużego bębna – przymocowana jest cienka blaszka. Chroni ona drewnianą obręcz przed mechanicznym zniszczeniem podczas montowania i demontowania pedału. Pewnie przydałaby się podobna blaszka lub może jakieś inne rozwiązanie na górnej części tej obręczy – tak na wszelki wypadek, np. dla perkusisty montującego w tym miejscu cow bell. To taka moja mała sugestia.

Główki śrub strojących schowane są zgrabnie w przytrzymujących obręcz hakach, dzięki czemu znika niebezpieczeństwo zarysowania innych instrumentów lub np. porwania miękkich pokrowców. Gdy nakłada się na nie kluczyk, aby nastroić membranę, krawędzie haków przytrzymują go i ułatwiają wykonywanie tej czynności. Nóżki dużego bębna mają regulację teleskopową. Są masywne. Rozkładają się precyzyjnie i bezszelestnie. W zależności od podłoża, mogą być zakończone kolcem lub gumową osłoną. Liczba śrub służących do strojenia zależy od wielkości bębna. Tak więc 8” ma 5 śrub, 10” i 12” mają 6 śrub, 14” i 16” po 8 śrub. Duży bęben i werbel strojone są 10 śrubami.

BRZMIENIE

Poszalałem sobie trochę z testowanymi bębenkami, gdy przyszło do strojenia. A to 10” nastroiłem wyżej od 8”, to 14” wyżej niż 12”, ale również nastroiłem je wg rozmiarów czyli od najmniejszego 8” – najwyżej brzmiący, do 16” – najniżej brzmiący. Bardzo ładne, soczyste, głębokie i wyrównane brzmienie od razu zwróciło moją uwagę. Testowane tomy zaopatrzone są w naciągi Remo Weatherking Ambasador. Moim skromnym zdaniem lepsze byłyby Remo Weatherking Ambasador Coated lub Remo Weatherking Emperor. Jest to jednak kwestia gustu, a o tym – jak wiadomo – nie dyskutuje się. Podkreślam, że tom tomy brzmią bardzo pięknie i szlachetnie.

Duży bęben posiada ciemne, nasycone i dynamiczne brzmienie. Wyposażony jest również w naciąg Remo Weatherking Ambasador z dodatkowym krążkiem tłumiącym. Cóż, jeśli producent uważa, że to wystarczy żeby dobrze wytłumić bęben, jestem w stanie przyjąć to do wiadomości, ale raczej nie zaakceptować. Czyżby ponownie kwestia gustu? Hmm… na to wychodzi, zatem nie dyskutujmy. Werble – Remo Weatherking Ambasador Coated – jestem usatysfakcjonowany. Ma bardzo sprawny i cichy mechanizm naciągania sprężyn. Strojony bardzo wysoko zbliża się brzmieniem do drewnianych werbli piccolo, a strojony w średnicy ukazuje nam cały wachlarz swojego brzmienia. Konkretny, zdecydowany atak i treściwe, nie za długie wybrzmienie. Cechy te świadczą o tym, że będzie sprawdzał się dobrze i w studiu i na koncertach. Pod warunkiem oczywiście, że realizator dźwięku będzie w tym pomagał, a nie przeszkadzał.

PODSUMOWANIE

Jeżeli są wystarczające środki finansowe to kupować! A tak na poważnie Pearl Master Custom to bębny o równym, głębokim brzmieniu. Kolorystyka dźwięku i jego plastyczność gwarantuje nam, że będą się sprawdzały w różnej muzyce – rock, funk, fusion, jazzrock, pop, r&b, soul, itd. Oczywiście należy pamiętać o odpowiednim nastrojeniu instrumentu, dostosowanym do potrzeb i rodzaju muzyki. Jak już wspominałem wcześniej – świetnie zabrzmi zarówno w studiu jak i na koncercie. Jeśli zaś chodzi o brzmienie i wygląd jest to z pewnością najwyższa półka.

PEARL ICON DR 503

Wspominałem wcześniej, że bębny wiszą na ramie – 3-częściowej Pearl Icon DR 503. Chcę jeszcze wrócić do tej kwestii. Pierwsza część – środkowa – to Icon Front Rack DR 501. Składa się z poziomej poprzeczki o kwadratowym przekroju, wspartej na dwóch pionowych rurkach. Każda z rurek zakończona jest u dołu metalową stopką, która w tym przypadku spełnia rolę podstawy całej konstrukcji, u góry zaś specjalnym gniazdem, ale o tym trochę później. Kwadratowa poprzeczka wykonana jest z aluminium, a rurki są stalowe, podobnie jak i stopki. Pozioma poprzeczka łączy się z pionowymi rurkami za pomocą metalowych, okrągłych obejm. Obejmy te w pozycji rozwartej nakłada się na rurkę, a następnie zamyka. Za pomocą motylkowej śruby zaciska się całą obejmę tak mocno, aby konstrukcja była sztywna. Jak już zaznaczyłem wyżej, pionowe rurki mają inne zakończenie górne, a inne dolne. Na górnej końcówce znajduje się gniazdo ze śrubą – pipe clamp PCL 100 – w którym możemy umieścić ramię do talerza lub tom tomu np. CH2000, CH1000 lub TH2000. Jest to bardzo pomocne rozwiązanie, ze względu na oszczędność miejsca i dodatkowe wzmocnienie stabilności konstrukcji. W dolnej części rurki znajduje się specjalna końcówka w kształcie walca, którą wkładamy w znajdujący się w stopce otwór ze śrubą. Następnie przykręcamy śrubę, blokując w ten sposób możliwość rozszczepienia się tych dwóch części. Każda ze stopek ma na swoich końcach gumowe nakładki. Podobnie jak w przypadku m.in. statywów do talerzy i werbla hamują one przesuwanie się całej ramy. Jeszcze raz podkreślam – rama DR 503 składa się z 3 części.

Omówiłem właśnie środkową część ramy – Front Rack DR 501. Druga i trzecia są identyczne – to jakby część frontowa, tylko bez jednej pionowej rurki. Te części to pozioma poprzeczka i przykręcona do niej pionowa rurka (nie zakończona u góry gniazdem PCL 100, tylko gumową zaślepką) ze stopką – Icon Expansion Bar – o symbolu DR 501E. Jedną część dokręca się z lewej strony frontowej ramy, a drugą – z prawej. Trzeba koniecznie podkreślić, że zarówno część Icon Front Rack DR 501 (frontowa) jak i Icon Expansion Bar DR 501E (boczna) mają swoją przyrodnią siostrę. Różnica polega na kształcie poprzeczki poziomej. U pierwszej siostry – DR 501 I DR 501E – poprzeczka jest prosta, a u drugiej siostry – Front Rack DR 501 C i DR 501CE – ma kształt poziomego łuku.

Do zamocowania tom holderów i cymbal holderów mamy do dyspozycji dwa rodzaje uchwytów. Są one metalowymi odlewami z dwoma zaciskowymi częściami. Pierwsza klamra to PCX 100, druga PCX 200. PCX 100 składa się jakby z dwóch zespolonych z sobą części. Pierwsza ma kształt kwadratowy i obejmuje ramę, a następnie w skutek skręcania śrubą, zaciska się na niej. Szerokość obejmującego fragmentu jest na tyle wystarczająca, że zapewnia dużą stabilność klamry po przykręceniu. Druga część to część zaciskowa, w którą wkłada się uchwyty. Jest ona zespolona – w postaci wspomnianego odlewu – z główną częścią na jednej ze ścian klamry. Zważywszy, że część zaciskowa jest regulowana za pomocą śruby motylkowej oraz szerokiej, walcowatej nakrętki, to nie ma obaw – będzie pasowało wszystko (oczywiście w granicach rozsądku!).

Jeżeli w przypadku PCX 100, część obejmującą ramę i zacisk do ramion talerzy lub tom tomów łączy gruby na 1 cm metal, to w przypadku PCX 200 jest trochę inaczej. Klamra przykręcana do ramy jest tak samo, ale zacisk holdera umieszczony jest na końcu metalowego wysięgnika wychodzącego z klamry pod kątem 45° (również odlew). Konstrukcyjnie wyprofilowany jest z jej narożnika. Natomiast sam mechanizm zaciskowy jest regulowany w kierunku pionowym – 360°. Zapewnia tym samym możliwość dokładniejszego ustawienia zaciśniętych w nim ramion. Bardzo istotny jest fakt zastosowania na pionowych rurkach tzw. znaczników pamięci. Oczywiście mają one znacznie większe rozmiary niż te, na statywach i ramionach tomów, ale podobnie reguluje się je kluczykiem. Dzięki nim poziome poprzeczki są zawsze na tej samej wysokości – co w przypadku składania tylu elementów ramy zdecydowanie odciąża nam pamięć.

PODSUMOWANIE

Rama to bardzo stabilne, efektywne oraz efektowne rozwiązanie konstrukcyjne. Główną jej zaletą jest możliwość zamocowania większej ilości ramion tomów i talerzy, likwidując tym samym gęstwinę nóg od statywów stojących na ziemi, potrzebnych do tej samej ilości uchwytów. W przypadku ramy, stoi ona oparta tylko w czterech punktach. Każdy stojak, czy to do talerzy czy tomów, ma po trzy nogi. Przemnażając to przez ilość potrzebnych ramion, wychodzi cały las nóg! Zatem jasno wynika, że rama jest praktyczniejsza w ustawieniu.

Dzięki ramie uwolniona jest też centralka. A to od montowania na niej choćby tom tomów, przez które narażona jest na dodatkowe drgania powstałe wskutek uderzania.

No i wreszcie wygląd. Przyznaję, że gdy widzę na dużej scenie perkusję zamontowaną na ramie robi mi się gorąco. Wrażenie jest niesamowite – wygląda okazale i wręcz majestatycznie w świetle reflektorów. Potwierdzam, że odpowiedni efekt wizualny – tak istotny w dzisiejszych czasach – gwarantowany.

I tak już na sam koniec – wielokrotnie słyszałem ochy i achy – „Rany! Widziałeś jaką miał perkusję?” – nawet jeśli nie brzmiała ona najlepiej, to dla wypowiadających te achy, nie miało to większego znaczenia. A szkoda, bo mimo wszystko – perkusja to przede wszystkim brzmienie, a potem dopiero wygląd. Ale dość już tego filozofowania – po rozkoszach grania na perłowo-błękitnym Pearlu wracam do swojej pięciolinii… może po tych wrażeniach spłynie na mnie natchnienie?

Tekst: Maciej Muraszko

Ceny zestawów z serii Masters Custom Maple: od 9500 PLN

Do testu dostarczył:
Silesia Music Center
ul. Partyzantów 6
32-650 Kęty
tel. (033) 8451780
Internet: www.silesiamusiccenter.pl, www.pearldrum.com

Test ukazał się w numerze 5/2006 miesięcznika Muzyk.