Rozwój technologii, wymagania użytkowników oraz kroki podejmowane przez innych producentów powodują, że każda z firm produkujących elektroniczne instrumenty klawiszowe co jakiś czas dokonuje wymiany instrumentów w danym sektorze. Nie zawsze jest to bezpośrednia zamiana starszego modelu nowym, jednak taka polityka pozwala utrzymywać ofertę na najnowszym poziomie technologicznym. Nie inaczej jest z serią keyboardów PSR, która na początku tego roku została wzbogacona o model PSR-S500. Instrument, który zadebiutował podczas targów Winter NAMM jest pierwszym z keyboardów z podserii S.
Jak się bowiem okazało po zaledwie kilku miesiącach, podczas targów Musikmesse we Frankfurcie dołączyły do niego dwa wyższe modele – PSR-S700 i PSR-S900. Wszystkie trzy keyboardy tworzące nową linię wewnątrz serii PSR wykorzystują – oczywiście w różnym stopniu – rozwiązania z topowego modelu Tyros2. Dotyczy to zarówno barw i stylów, jak i np. możliwości zapisywania danych na przenośnym nośniku pamięci USB. Nowe instrumenty wyróżniają się na tle dotychczasowych keyboardów z serii PRS także zewnętrznie. Najbardziej widoczną zmianą w wyglądzie jest zastosowanie szerszych maskownic – co spowodowane zostało wyposażeniem ich w nowe systemy nagłośnieniowe. To posunięcie pociągnęło za sobą zmiany na panelu sterowania, choć podstawowe zasady rozłożenia najważniejszych sekcji zostały zachowane. Choć PSR-S500 charakteryzuje się najmniejszym potencjałem z całej trójki to i tak wyposażono go w szereg ciekawych funkcji oraz interesujący zestaw barw i stylów. Zobaczmy zatem bliżej co ma nam do zaoferowania.
WYGLĄD ZEWNĘTRZNY
Wizualne, PSR-S500 a także jego dwaj „bracia” PSR-S700 i PSR-S900 nie odbiegają zbytnio od dostępnych dotychczas w serii PSR „tysięczników”, które mają zastąpić. Najbardziej rzucającą się różnicą są wspomniane już szersze maskownice, wymuszające nieco inną – jednak nadal przejrzystą „topografię” panelu. Poprzez zastosowane „ścięcie” boków, klasyczna bryła nowych keyboardów nawiązuje też nieco do instrumentu Tyros2.
Wykonana z tworzywa sztucznego obudowa PSR-S500 utrzymana jest w stalowo-szarej kolorystyce. Centralne miejsce panelu sterowania zajmuje podświetlany na niebiesko ciekłokrystaliczny wyświetlacz. Do regulacji kontrastu służy dedykowane pokrętło umieszczone na płycie tylnej. Rozkład elementów kontrolnych nie zaskakuje i każdy kto miał już kontakt z innymi modelami PSR nie będzie miał problemów z orientacją. Tradycyjnie po lewej stronie umieszczono przyciski zarządzające pracą modułu automatycznego akompaniamentu, sekwencera i odtwarzacza, natomiast prawą stronę panelu zajmują przyciski służące do wyboru barw, partii klawiaturowych, efektów, ustawień OTS i transpozycji oktawowej. W najbliższym otoczeniu wyświetlacza znajdziemy grupę przycisków przeznaczonych do obsługi pamięci registracyjnej oraz ścieżek sekwencera. Tu także umieszczono pokrętło alpha-dial oraz będące pewnym novum przełączniki Category służące do nawigacji po menu. Rozmieszczone po obu stronach panelu przyciski są zróżnicowane zarówno pod względem rozmiaru jak i kolorystyki. Co więcej, część z nich jest podświetlana dzięki czemu jeden rzut oka wystarczy aby zorientować się np. które partie klawiaturowe są aktywne. PSR-S500 został także wyposażony w kółko Pitch Bend, które umiejscowione jest tradycyjnie na lewo od klawiatury.
Wszystkie złącza umieszczono na płycie tylnej instrumentu, a ich skromny zestaw sugeruje typowo „domowy” charakter keyboardu. Do dyspozycji mamy jedynie jedno uniwersalne wyjście audio typu jack 1/4”, służące zarówno do podłączenia słuchawek jak i wyprowadzenia sygnału np. do wzmacniacza czy innego sprzętu nagłośnieniowego. Dość „rewolucyjnym” (choć stosowanym już wcześniej w innych modelach) rozwiązaniem jest za to brak tradycyjnych gniazd MIDI. Ich rolę – przynajmniej w komunikacji z komputerem – pełni port USB TO HOST. Jak widać producent wyszedł z założenia, że keyboardy rzadziej niż np. klawiatury sterujące czy syntezatory służą do sterowania zewnętrznymi urządzeniami, np. modułami dźwiękowymi. Z kolei jeśli chcielibyśmy czasem wykorzystać PSR-S500 do zabawy wirtualnymi instrumentami, połączenie przez USB sprawdzi się doskonale, co więcej nie potrzebujemy dodatkowego interfejsu. Aby komunikacja keyboardu z komputerem odbywała się bezproblemowo musimy zainstalować sterowniki dostępne na dołączonej do instrumentu płycie. Proces ten jest „szybki i bezbolesny”, a PSR-S500 widoczny jest jako oddzielne wejście i wyjście MIDI. Coraz większa popularność, czy wręcz powszechność przenośnych pamięci USB spowodowała reakcję producentów instrumentów. Tradycyjne jeszcze nie tak dawno stacje dyskietek wypierane są przez porty USB TO DEVICE. Tak właśnie jest w przypadku PSR-S500, który pozwala na korzystanie z pendrive’ów czy zewnętrznych dysków twardych. Gamę dostępnych w instrumencie gniazd zamyka wejście SUSTAIN pozwalające podłączyć kontroler nożny.
NAGŁOŚNIENIE
Keyboardy z nowej podserii S – w tym model testowany – zostały wyposażone w nowe systemy nagłośnieniowe. Jak już wspomniałem wyróżniają się one także wizualnie, gdyż maskownice są szersze niż w poprzednich modelach PSR. Stało się tak dlatego, że otwory bass-reflex umieszczono obok głośników, a nie na spodzie instrumentu jak to miało miejsce w niektórych starszych instrumentach. W PSR-S500 uwagę przykuwa też inny element – białe membrany głośnika, można by rzec charakterystyczne dla firmy Yamaha… Z każdej strony panelu umieszczono jeden głośnik o średnicy 12 cm oraz wysokotonowy głośnik 3 cm. System nagłośnienia charakteryzuje się mocą 2 × 12 W i trzeba przyznać, że jak na warunki domowe osiągany poziom głośności jest jak najbardziej wystarczający. Co ważne nawet przy mocno „odkręconym” pokrętle głośności nie pojawiają się słyszalne zniekształcenia. Także obudowa nie drży. Instrument dobrze sprawuje się także we współpracy z zewnętrznym nagłośnieniem, np. combem przystosowanym do współpracy z instrumentami klawiszowymi. Możemy osiągnąć wtedy jeszcze większy poziom głośności i przekonać się, że także w tej sytuacji PSR-S500 brzmi dynamicznie.
KLAWIATURA I PARTIE KLAWIATUROWE
Testowany instrument wyposażono w „minimum sprzętowe” czyli 5-oktawową klawiaturę typu syntezatorowego. Naturalnie jest to klawiatura dynamiczna, a do wyboru mamy trzy różne ustawienia reakcji na dynamikę gry (Soft, Medium i Hard). Reagowanie klawiatury na siłę uderzenia możemy także wyłączyć przyciskiem umieszczonym na panelu. PSR-S500 pozwala aktywować maksymalnie trzy partie klawiaturowe – dwie dla prawej i jedną dla lewej ręki. Co ważne, dla każdej z nich możemy oddzielnie ustawić poziom głośności i położenie w panoramie stereo, a także niezależnie transponować każdą z nich w zakresie ±2 oktaw. Aby dokonać tego musimy zagłębić się w menu. Niezależnie od tego, partię podstawową (a także nałożoną na nią partię Dual jeśli jest akurat aktywna) możemy transponować w zakresie ±1 oktawy z poziomu panelu sterowania. Oddzielnie regulować możemy także poziomy wysyłki do poszczególnych bloków efektowych dla każdej z trzech partii. Punkt podziału klawiatury, a tym samym zakres partii Left i Main/Dual wybierać możemy dowolnie (co ciekawe nie możemy po prostu nacisnąć odpowiedniego klawisza tylko wyszukać go kursorami). Sama klawiatura zachowuje się poprawnie pod względem mechanicznym, a klawisze pracują stabilnie.
BARWY
Wewnętrzny moduł wyposażono w 298 barw podzielonych na kilkanaście zróżnicowanych ilościowo kategorii instrumentalnych. Do dyspozycji mamy programy z grup: Piano, E.Piano, Organ, Strings, Choir, Brass, Trumpet, Saxophone, Flute&Clarinet, Guitar, Bass, Perc&Drum, Accordion, Pad o Synth. Firma Yamaha zdążyła już przyzwyczaić nas do oferowania znanych z topowych modeli barw Sweet!, Cool! i Live! także w tańszych instrumentach. Nie inaczej jest w przypadku PSR-S500, w którym znajdziemy kilkadziesiąt tego typu programów, głównie wśród barw instrumentów akustycznych. Innym rozwiązaniem znanym z instrumentów Yamaha jest duży udział procesora efektów w kreowaniu charakteru barw, dzięki czemu programy w poszczególnych grupach są zróżnicowane pod tym względem. Taką sytuację możemy zauważyć np. wśród barw pian elektrycznych. Co ważne, programy w większości dobrze „bronią się” także po odłączeniu procesora DSP. Część programów – znajdziemy je np. wśród barw pian elektrycznych, gitar czy instrumentów dętych – zbudowana jest ponadto z kilku warstw co pozwala uzyskiwać różne brzmienie w zależności od dynamiki gry.
Wspomniane już barwy oznaczone przedrostkami Sweet!, Cool! i Live! z założenia powinny brzmieć lepiej od „zwykłych” programów i tak też rzeczywiście jest. Wystarczy np. porównać barwy Live! Grand Piano i Live! Warm Grand z pozostałymi w tym banku czy barwą fortepianową z banku XGlite. Różnica jest słyszalna i to na korzyść programów Live!. Nieco inaczej sytuacja przedstawia się wśród barw pian elektrycznych, między innymi poprzez większą różnorodność w tym banku. Dostępne tu programy Cool! Galaxy EP, Cool! Suitcase EP i Cool! E.Piano brzmią bardzo interesująco ale także wśród pozostałych barw z tej kategorii znajdziemy ciekawe programy, głównie dzięki różnemu ich charakterowi i wykorzystaniu w nich różnych efektów (np. PhaseEP, TremoloEP, VintageEP). Barwy z przedrostkiem Cool! umieszczono również w banku organowym i także tu wyróżniają się od pozostałych. Bank obejmujący barwy instrumentów smyczkowych należy do tych liczniejszych. Umieszczono w nim zarówno barwy pojedynczych instrumentów jak i całych sekcji. Wśród tych drugich uwagę zwracają m.in. programy Live! Strings i Live! Orchestra. Obie barwy pozwalają m.in. tworzyć ciekawie brzmiące „filmowe” płaszczyzny, podobnie zresztą jak część innych programów z tej grupy. Aż na cztery kategorie podzielono instrumenty dęte. W każdej z nich wyróżniają się barwy Live! (Brass) bądź Sweet! (Trumpet, Saxophone, Flute&Clarinet). Programy te – niezależnie czy to trąbka, saksofon, flet, klarnet czy fletnia Pana – opatrzone zostały szeregiem zjawisk podnoszących ich naturalność, dzięki czemu brzmią one bardziej żywo. Przy niektórych barwach umieszczonych w tych czterech kategoriach programiści wykazali się jednak odrobinę nadgorliwości aplikując wibrato, także do instrumentów, dla których nie jest ono do końca naturalne. Najbardziej obszerną grupę tworzą programy gitarowe. Do wyboru mamy barwy instrumentów akustycznych oraz różnego typu gitar elektrycznych, także opatrzonych różnego typu efektami. Także w tej kategorii nie zabrakło ciekawych programów z grupy Cool!, choć także wśród pozostałych da się znaleźć interesujące, w tym zróżnicowane dynamicznie, barwy. Mniej obszerna jest sekcja basowa z wartymi uwagi programami Cool! Finger Bass i Cool! Fretless. W grupie tej nie zabrakło też basów syntetycznych. W dwóch oddzielnych kategoriach umieszczono barwy syntezatorowe – w pierwszej pady, a w drugiej programy typu Lead. W obu da się znaleźć programy mogące urozmaicić naszą aranżację, jednak pamiętać trzeba że PSR to nie Motif. Osobne banki poświęcono także barwom chóralnym i akordeonowym. Kolekcja zestawów perkusyjnych obejmuje zarówno sety akustyczne, jak i elektroniczne. O ich dynamice przekonać możemy się przesłuchując będące elementem stylów podkłady rytmiczne.
Instrument wyposażono ponadto w bank XGlite obejmujący 361 kolejnych barw. Zawarte w nim programy sprawdzą się np. przy odtwarzaniu plików MIDI zapisanych w tym formacie. Razem mamy zatem do dyspozycji ponad 650 barw, których różnorodność pozwoli nam bez problemu „odnaleźć się” w dowolnej stylistyce muzycznej. Możliwości brzmieniowe instrumentu zwiększają się dzięki dodatkowym funkcjom. Łączenie dwóch barw i możliwość niezależnej transpozycji poszczególnych partii otwierają przed użytkownikiem „nowe horyzonty”.
Jedyną zadziwiającą cechą instrumentu związaną z wewnętrznym modułem jest zaledwie 32-głosowa polifonia. Przy graniu melodii z wykorzystanie jednej czy dwóch barw nie stanowi to jeszcze problemu, ale przy bardziej rozbudowanych aranżacjach może to się już okazać problematyczne.
Warto też wspomnieć o zastosowanej w PSR-S500 architekturze modułu. Jak już wspomniałem, barwy rozłożone są na kilkanaście kategorii. Wybierając którąś z nich wybierać możemy jedynie między barwami w niej zawartymi, niezależnie czy używamy kółka alpha-dial czy przycisków +/-. Do nawigacyjnych przycisków Category musimy się zresztą przyzwyczaić także przy wyborze stylów, programów z sekcji Musical Database czy też po prostu przy poruszaniu się po menu.
AKOMPANIAMENT
W pamięci instrumentu umieszczono 150 stylów fabrycznych, a ponadto keyboard umożliwia zapisanie w pamięci jednego stylu, np. pobranego z Internetu. Style na pokładzie PSR-S500 składają się maksymalnie z czterech odmian przebiegu głównego, trzech wstępów oraz trzech zakończeń. Przycisk odpowiedzialny za fazę zakończenia udostępnia także funkcję ritardando czyli stopniowego zwalniania tempa, aż do zatrzymania. Przechodzenie między wariacjami może być wzbogacone o „dogrywki”, ale w tym celu musimy aktywować funkcję Auto Fill In. Gamę funkcji związanych z akompaniamentem dopełnia możliwość synchronicznego startu i zatrzymania odtwarzania stylu.
Fabryczne style, podobnie jak barwy, zostały podzielone na kategorie. W tym przypadku są to: Pop & Rock, Ballad, Dance, Swing & Jazz, R&B, Country, Latin, Ballroom, Movie & Show, Entertainment i World. Każda z grup obejmuje po kilkanaście stylów zróżnicowanych w zakresie danej stylistyki. Co więcej, dzięki aż czterem wariacjom każdego z nich naprawdę jest w czym wybierać. Poszczególne odmiany głównego przebiegu charakteryzują się różnym stopniem rozbudowania, dzięki czemu w zależności od potrzeb możemy wybrać najbardziej odpowiednią wersję. Dzięki szerokiemu wachlarzowi gatunków muzycznych jakie reprezentują umieszczone w pamięci instrumentu style, nie powinno być problemu ze znalezieniem odpowiedniego programu dla naszej aranżacji. Wśród 150 stylów każdy powinien znaleźć coś dla siebie, zarówno miłośnik rockowych ballad, funkowej pulsacji, dynamicznych rytmów latynoskich, klimatów dancingowych czy biesiadnych. Zawarte w pamięci PSR-S500 style pozostawiają pozytywne wrażenie. Dzięki dużej ilości partii składowych style nie brzmią zbyt prosto, przeciwnie bez wahania możemy wykorzystać je w naszych aranżacjach. Jeśli jednak chcielibyśmy aby naszą grę urozmaicał np. tylko podkład rytmiczny, nie ma problemu aby wykorzystać jedynie ścieżkę perkusyjną.
Instrument został także wyposażony w kilka funkcji jeszcze bardziej zwiększających potencjał sekcji automatycznego akompaniamentu. Pierwszą z nich jest One Touch Setting. Dla każdego ze stylów do dyspozycji mamy cztery gotowe ustawienia barw dla poszczególnych partii klawiaturowych – po jednej na każdą z wariacji. Dzięki funkcji OTS Link ustawienia te zostały już fabrycznie przypisane do danego przebiegu jednak nic nie stoi na przeszkodzie aby samemu wybrać (po dezaktywacji tej funkcji) dowolny z czterech zestawów OTS dla odtwarzanego właśnie przebiegu.
PSR-S500 wyposażono także w „muzyczną bazę danych” – podzieloną na kategorie bibliotekę ustawień barw i akompaniamentów przeznaczonych do grania określonego gatunku muzyki. Co więcej każda z 500 pozycji została zatytułowana w sposób nawiązujący do bardziej lub mniej znanych piosenek. Dzięki temu korzystanie z sekcji MDB to także dodatkowa zabawa. Oczywiście, poszczególne ustawienia pozwalają na granie dowolnego utworu w danej stylistyce, jednak właśnie zgadywanie co kryje się np. pod tytułami Fighting Stars, Babylon Rivers, Sweedish Queen, Raindrop Head, White And Pale, Swinging Sultan, Get Satisfied czy La Cucarumba to naprawdę niezła zabawa.
PSR-S500 daje możliwość wyboru jednego z dwóch „zakresów” obsługi akompaniamentu. W pierwszym – Multi Fingering, akordy są rozpoznawane tylko poniżej punktu podziału klawiatury (rozdzielającego część melodyczną od akompaniującej), natomiast w drugim – Full Keyboard, na całej długości klawiatury. Co więcej, tryb Multi Fingering obsługuje dwa typy grania akordów. Niezależnie czy użyjemy metody uproszczonej (Easy Chords) czy standardowych akordów, instrument automatycznie je rozpoznaje. W trybie Full Keyboard musimy używać pełnych akordów.
EFEKTY
PSR-S500 wyposażono w 3-torowy procesor efektów. Najbardziej obszerny jest blok DSP obejmujący 178 algorytmów (także kombinacji kilku efektów). Kolejne dwa to Reverb i Chorus, w których znajdziemy odpowiednio 25 i 30 algorytmów. Dostęp do procesora efektów mamy tylko poprzez menu i tylko z jego poziomu odłączyć możemy bloki Reverb i Chorus. Wygodniej dezaktywować możemy blok DSP, co umożliwia dedykowany przycisk na panelu.
Poza głównym procesorem efektów, z poziomu panelu aktywować możemy jeszcze efekt Harmony pozwalający m.in. na wzbogacenie linii melodycznej o dodatkowe harmoniczne. Ponadto do wyboru mamy efekty typu Trill, Tremolo i Echo.
Do dyspozycji mamy również efekt Sustain, włączany dedykowanym przyciskiem umieszczonym na panelu. Jeśli go aktywujemy dźwięki będą wybrzmiewały dłużej, jednak brak kontroli nad długością wybrzmienia, jaką mamy gdy używamy kontrolera nożnego, może sprawić że aplikowanie tego efektu będzie nieco kłopotliwe.
Keyboard wyposażono także w specjalny korektor (Master EQ) pozwalający wybrać jedno z pięciu ustawień zoptymalizowanych pod kątem różnego wykorzystania wewnętrznego systemu nagłośnieniowego lub wyjścia audio (m.in. inne ustawienie dla słuchawek, a inne przy wysyłaniu „na zewnątrz” sygnału o poziomie liniowym).
SEKWENCER
Pokładowy rejestrator pozwala nam nagrać pięć własnych utworów. Sekwencer umożliwia rejestrację naszego materiału na maksymalnie ośmiu ścieżkach. Na dodatkowej dziewiątej zapisywana jest partia akompaniamentu. Do dyspozycji mamy dwa ogólne tryby nagrywania własnych utworów: Quick Recording i Multi Recording. W przypadku tego pierwszego z nich zapisywane jest wszystko co gramy, a poszczególne partie klawiaturowe przypisane są do odpowiednich śladów (Main – pierwszego, Dual – drugiego, a Left – trzeciego; akompaniament na dedykowanej ścieżce ACMP). W przypadku nagrywania wielościeżkowego (Multi Recording) przed rozpoczęciem zapisu sami wybieramy ścieżkę, na której chcemy zarejestrować graną właśnie partię instrumentalną. Procedurę tą powtarzamy dla każdego śladu. Nie ma też problemu aby ponownie nagrać którąkolwiek ze ścieżek. Zarejestrowany utwór zapisywany jest w pamięci Flash. Jeśli chcielibyśmy wykorzystywać naszą kompozycję także poza instrumentem, możemy w prosty sposób przekonwertować ją do formatu SMF.
W przypadku keyboardu ważną rzeczą jest także odtwarzanie utworów, czy to z pamięci instrumentu, zewnętrznego nośnika USB lub komputera. Z pozycji panelu do dyspozycji mamy trzy banki – Preset w którym zapisano pięć utworów fabrycznych, User mieszczący 5 utworów użytkownika i kompozycje przesłane z komputera (ich ilość zależy od wielkości plików – objętość pamięci Flash wynosi 800 kB) oraz USB czyli podłączony do instrumentu pendrive czy dysk twardy. W tym ostatnim przypadku ilość dostępnych utworów może wręcz ogromna.
Podobnie jak większość innych funkcji w tym instrumencie, także i obsługa „odtwarzacza” nie przysparza większych problemów. Instrument obsługuje nie tylko pliki MIDI (General MIDI, XGlite i XF). Odtwarzając utwór wybierać możemy „na żywo”, które z maksymalnie 16 ścieżek mają być aktywne, a które wyłączone. PSR-S500 umożliwia także wyświetlanie zapisu nutowego utworów, a także tekstów jeżeli te zostały uprzednio zapisane w tym samym pliku.
PSR-S500 został także wyposażony w możliwość zapisu ustawień różnych parametrów i funkcji instrumentu w tzw. pamięci registracyjnej. Każdy z ośmiu banków udostępnia 8 komórek, do których mamy bezpośredni dostęp z panelu sterowania, a co za tym idzie w dowolnej chwili możemy przywołać określony zestaw ustawień.
OPROGRAMOWANIE
Zainstalowanie sterowników i połączenie instrumentu z komputerem umożliwia nie tylko współpracę z sekwencerami programowymi bez potrzeby korzystania z dodatkowego interfejsu MIDI. Na dołączonej do keyboardu płyty CD-ROM znajdziemy bowiem m.in. program Musicsoft Downloader. Aplikacja ta to jakby manager plików pozwalający przeglądać zarówno zasoby naszego komputera jak i podłączonego do niego instrumentu – wgląd mamy w pamięć Flash, nośnik USB oraz „dysk” systemowy. Nie możemy jednak ściągać z instrumentu fabrycznych stylów czy utworów, gdyż nie są one widoczne. Aplikacja umożliwia jednak, i to w bardzo prosty sposób (choć nie bezpośrednio lecz z wykorzystaniem pamięci tymczasowej) kopiowanie danych między poszczególnymi nośnikami. W ten sposób przenosić możemy z komputera do instrumentu style lub utwory pobrane z Internetu lub – w drugą stronę – utwory zarejestrowane przy pomocy pokładowego rejestratora. Tą drogą możemy także dokonać archiwizacji systemu poprzez przesłanie np. do komputera pliku .BUP – kopii zapasowej zawierającej m.in. 5 utworów użytkownika, ustawienia pamięci registracyjnej, a także ustawienia podstawowych parametrów. Jako, że w programie widoczne są wszystkie nośniki, możemy przesyłać dane z komputera na pendrive podłączony do keyboardu (to tak gdybyśmy zapomnieli czegoś przegrać gdy był podłączony do komputera). W czasie pracy z programem instrument jest nieaktywny i „odblokowuje się” dopiero po wyłączeniu aplikacji.
PSR-S500 współpracować może także z serwisem Digital Music Notebook, którego demonstrację znajdziemy na płycie dołączonej do instrumentu. Ten bogato zaopatrzony sklep internetowy oferuje szeroką gamę partytur i materiałów edukacyjnych. Zakupione utwory odtwarzamy za pośrednictwem darmowej aplikacji, którą instalujemy na naszym komputerze. Odtwarzacz DMN jest wyposażony – poza podglądem zapisu nutowego czy tekstu piosenki (w trybie karaoke) – w szereg funkcji wspomagających proces nauki utworów. Program pozwala też wzbogacić utwory o partie akompaniamentu.
PODSUMOWANIE
Keyboard PSR-S500 powinien spełnić wszystkie oczekiwania, stawiane typowo domowemu instrumentowi. Brak standardowych wyjść liniowych i tylko 32 głosy polifonii ograniczają jego sceniczne wykorzystanie, ale bynajmniej go nie wykluczają. Największym plusem tego modelu jest wykorzystanie w nim rozwiązań sprawdzonych już w wyższych modelach. Barwy Live!, Cool! i Sweet!, cztery wariacje stylów czy możliwość podłączania zewnętrznych nośników pamięci USB to przykłady cech, dzięki którym PSR-S500 jest wartą zainteresowania pozycją w ofercie firmy Yamaha. Szukający większej polifonii czy oddzielnych wejść i wyjść obsługujących sygnał o poziomie liniowym mogą zainteresować się dwoma większymi keyboardami należącymi do tej samej serii co testowany instrument – wspomnianymi już na wstępie PSR-S700 i PSR-S900. Wracając do bohatera testu, warto zauważyć też prosty w obsłudze rejestrator oraz możliwość bezpośredniej komunikacji z komputerem poprzez port USB. Nie można też zapomnieć o dobrze sprawującym się systemie nagłośnieniowym. Połączenie tych wszystkich cech i funkcji w jedno dało całkiem interesujący rezultat.
Tekst: Grzegorz Bartczak
DANE TECHNICZNE
Klawiatura: 61 dynamicznych klawiszy
Funkcje klawiatury: Dual, Left
Polifonia: 32-głosowa
Programy barw: 283 + 361 XGlite + 15 zestawów perkusyjnych/SFX
Akompaniament: 150 stylów fabrycznych + 1 User; One Touch Setting (4 na styl)
Pamięć Flash: 800 kB
Efekty: Reverb (25), Chorus (30), DSP (178); Harmony (26), Sustain
Inne funkcje: 5 gotowych utworów + 5 User, Music Database
Rejestrator: 9-ścieżkowy
Pamięć registracyjna: 8 banków po 8 komórek
Manipulatory: Pitch Bend
Wyświetlacz: LCD, 320 × 240 punktów
Złącza: OUTPUT/słuchawkowe, USB (TO HOST, TO DEVICE), SUSTAIN
Nagłośnienie: 2 × 12 W (głośniki: 2 × 3 cm + 2 × 12 cm)
Wymiary: 946 × 402 × 130 mm
Ciężar: 7.5 kg
Cena: 2860 PLN
Do testu dostarczył:
Yamaha Music Central Europe
ul. 17 Stycznia 56
02-146 Warszawa
tel. (022) 4273616
Internet: www.yamaha-music.pl
Test ukazał się w numerze 6/2007 miesięcznika Muzyk.
