Jan Ptaszyn Wróblewski nie żyje

Polska muzyka poniosła kolejną wielką stratę – w wieku 88 lat zmarł w Warszawie wybitny jazzman, saksofonista, kompozytor i aranżer Jan Ptaszyn Wróblewski. Informację o śmierci muzyka opublikowała rodzina.

Przez ponad sześćdziesiąt lat obecności na scenie, Jan Ptaszyn Wróblewski był jedną z najważniejszych postaci polskiego jazzu, a od wielu lat poza graniem i nagrywaniem zajmował się także propagowaniem muzyki jazzowej jako publicysta oraz autor programów radiowych i telewizyjnych.

Jan Wróblewski urodził się 27 marca 1936 roku w Kaliszu i tam właśnie stawiał swoje pierwsze muzyczne kroki. W tamtejszej Podstawowej Szkole Muzycznej uczył się gry na fortepianie, klarnecie i trąbce. Jeszcze w Kaliszu zaczął grać jazz, ale jego kariera zaczęła się na dobre podczas studiów w Poznaniu, gdzie prowadził studenckie zespoły taneczne. Współpracował też z Kwintetem Jerzego Miliana, a w 1956 roku dołączył do zespołu Krzysztofa Komedy, który to nadał saksofoniście pseudonim Ptaszyn. W 1958 roku – jako pierwszy po wojnie polski muzyk jazzowy – Jan Ptaszyn Wróblewski wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie wystąpił m.in. na festiwalu jazzowym w Newport.

Przez ponad sześćdziesiąt lat działalności muzycznej, Jan Ptaszyn Wróblewski był założycielem lub członkiem wielu różnych formacji, które odegrały ważną rolę w historii polskiego jazzu. Poza formacjami Krzysztofa Komedy i Jerzego Miliana były to m.in. Jazz Believers, Polish Jazz Quartet, Extra Ball, S.P.P.T. „Chałturnik” czy Made In Poland czy kwintet Andrzeja Kurylewicza. Muzyk prowadził także własne projekty, w tym Jan Ptaszyn Wróblewski Quartet. W swej twórczości nie ograniczał się wyłącznie do jazzu, gdyż skomponował też kilkadziesiąt piosenek, które wykonywali tacy artyści jak Maryla Rodowicz, Ewa Bem, Łucja Prus czy Andrzej Zaucha. Był on autorem m.in. takich przebojów jak „Zielono mi” czy „Żyj kolorowo”. Komponował także muzykę filmową („Pan Anatol szuka miliona”, „Niech żyje miłość”) oraz koncerty symfoniczne. Jego dyskografia obejmuje kilkadziesiąt albumów, w których nagraniu brał udział jako lider lub gość.

Jan Ptaszyn Wróblewski grał na saksofonie tenorowym i barytonowym. Miał swój własny, łatwo rozpoznawalny styl wyróżniający się mocnym swingowaniem i charakterystyczną barwą.