Yamaha MODX8 – test syntezatora

Yamaha przyzwyczaiła nas już do tego, że każdej flagowej serii syntezatorów towarzyszy pojawiająca się po pewnym czasie linia instrumentów czerpiąca z niej całkiem sporo, ale charakteryzująca się przy tym niższą ceną i mniejszymi możliwościami niektórych sekcji. Tak było w przypadku każdej generacji syntezatorów MOTIF, a teraz sytuacja ta powtarza się w odniesieniu do serii MONTAGE. W połowie września zaprezentowana została linia instrumentów MODX, której największy przedstawiciel trafił do nas jeszcze „gorący” zaledwie kilka dni po oficjalnej premierze… Zobaczmy zatem jakimi możliwościami charakteryzuje się nowa seria syntezatorów japońskiego koncernu.

OPIS

Podobnie jak MONTAGE, także linia MODX składa się z trzech modeli różniących się zakresem klawiatury. W przypadku testowanego MODX8 mamy do czynienia ze sprawdzoną, znaną z pianin i syntezatorów dynamiczną, doważoną klawiaturą z mechanizmem młoteczkowym Graded Hammer Standard (GHS), obejmującą 88 klawiszy. W dwóch pozostałych instrumentach – MODX7 i MODX6 zamontowano dynamiczne, częściowo doważone klawiatury obejmujące odpowiednio 76 i 61 klawiszy. Dzięki temu, firma daje potencjalnym użytkownikom możliwość wyboru modelu najbardziej odpowiadającego ich preferencjom. W zależności od tego czy zależy nam na fortepianowej klawiaturze czy też interesują nas bardziej kompaktowe rozmiary albo szukamy czegoś pomiędzy, możemy zdecydować się na konkretny model. Instrumenty z serii MODX są z założenia bardziej poręczne w transporcie niż ich odpowiedniki z flagowej linii. Dość powiedzieć, że największy, testowany tu MODX8 waży mniej niż najmniejszy model z serii MONTAGE. Wynika to m.in. z zamontowania w nich wspomnianych już klawiatur, a także zastosowania obudów z tworzywa sztucznego, mniejszej liczby kontrolerów czy zewnętrznego zasilacza. Wszystkie trzy syntezatory z nowej serii oferują taki sam zestaw manipulatorów, a poszczególne elementy kontroli są rozmieszczone w takim samym układzie. Oczywiście, ze względu na rozmiary, w przypadku najmniejszego MODX6 wszystko jest blisko siebie i wolnego miejsca na panelu nie jest zbyt dużo, podczas gdy w testowanym MODX8 mamy sporo wolnej przestrzeni.

Większość kontrolerów i ich lokalizacja to bezpośrednie nawiązanie do serii MONTAGE choć nie brakuje też różnic, a nawet zupełnie nowych manipulatorów. Centralne miejsce na panelu zajmuje 7-calowy, kolorowy ekran dotykowy, stanowiący główny element systemu kontroli. Znany z serii MONTAGE interfejs graficzny oferuje wiele różnych podstron i zakładek, ale zasady obsługi menu nie są aż tas skomplikowane jak mogłoby się z początku wydawać. Oczywiście poznanie wszystkich sekretów modeli MODX wymaga czasu, ale najważniejsze i najczęściej wykorzystywane funkcje każdy użytkownik powinien opanować od ręki. Sterowanie menu i funkcjami instrumentu wspomagane jest przez ulokowaną obok wyświetlacza grupę kontrolerów obejmującą m.in. pokrętło i sekcję nawigacji. Do tego dochodzą odpowiednio opisane przyciski dające bezpośredni dostęp do konkretnych okien interfejsu graficznego. Lewą stronę panelu zajmują przede wszystkim różne kontrolery umożliwiające sterowanie funkcjami i parametrami instrumentu w czasie rzeczywistym. Jest wśród nich m.in. znany z serii MONTAGE podświetlany enkoder Super Knob, będący makrokontrolerem umożliwiającym jednoczesne sterowanie wieloma parametrami. Do dyspozycji mamy także cztery mniejsze enkodery, które mogą pracować w różnych trybach. Można ich użyć do sterowania filtrem, generatorem obwiedni i korektorem, a także regulować przy ich pomocy położenie w panoramie, poziom efektu Reverb czy parametry powiązane z arpeggiatorem i funkcją MOTION SEQ. Do tego dochodzi jeszcze tryb ASSIGN, w którym do pokręteł tych możemy przypisać rozmaite parametry. Przy pomocy umieszczonych poniżej czterech suwaków możliwe jest określanie głośności poszczególnych partii programów PERFORMANCE, jak również wchodzących w ich skład elementów i operatorów. Chociaż mamy po cztery enkodery i suwaki to dla obu sekcji mamy możliwość przełączania między bankami 1-4 i 5-8. Znajdziemy tu także przyciski obsługujące sceny, sekcję transportu czy przycisk dający bezpośredni dostęp do zupełnie nowej funkcji RHYTHM PATTERN. W nowych instrumentach dostępne są także „kółka” PITCH BEND i MODULATION, dwa programowalne przyciski oraz przełączniki powiązane z arpeggiatorem i funkcją MOTION SEQ, jak również przyciski transpozycji oktawowej. Regulację ogólnej głośności powierzono tym razem potencjometrowi obrotowemu, wyróżnionemu dodatkowo kolorem wskaźnika pozycji. Obok niego znajdziemy dwa inne pokrętła, z których jedno służy do regulacji czułości wejściowej dla gniazd A/D. Ostatni element w tej grupie to zupełna nowość – dedykowany potencjometr przeznaczony do regulacji głośności sygnałów wprowadzanych do instrumentu przez USB.

Syntezatory z serii MODX są wyposażone zarówno w gniazda pozwalające wprowadzać do nich sygnały z zewnątrz, jak również wyprowadzać dźwięk z instrumentu. Do dyspozycji mamy zatem wejścia A/D oraz wyjścia liniowe i słuchawkowe. Podłączenie aż czterech różnych kontrolerów nożnych jest możliwe dzięki gniazdom FOOT CONTROLLER i FOOT SWITCH. Instrumenty wyposażono także w złącza MIDI (IN, OUT), jak również w dwa porty USB. Do gniazda TO DEVICE możemy podłączyć pendrive, natomiast port TO HOST służy oczywiście do komunikacji z komputerem lub tabletem, a połączenie to może być wykorzystane do różnych celów. Drogą tą przesyłane mogą być nie tylko komunikaty MIDI (instrumenty są widoczne w systemie jako trzy wejścia i trzy wyjścia), ale także sygnały audio. Co więcej, syntezatory MODX mogą być wykorzystywane jako interfejsy audio oferujące 4 wejścia i 10 wyjść.

W komplecie z nowymi syntezatorami otrzymujemy program Steinberg Cubase AI, a ponadto ze strony internetowej pobrać możemy aplikację MODX Connect (VST3/AU/stand alone) umożliwiającą łatwe przesyłanie danych (utworów lub programów PERFORMANCE) między syntezatorem a komputerem. Instrumenty z serii MODX mogą też współpracować z aplikacją Soundmondo. Ponadto możemy skorzystać z internetowej aplikacji Yamaha FM Converter umożliwiającej konwersję bibliotek z syntezatorów DX7 oraz modułów z serii TX do formatu obsługiwanego przez instrumenty z nowej serii.

PROGRAMY PERFORMANCE

Syntezatory z serii MODX zostały zaprojektowane tak, aby nie komplikować użytkownikowi wyboru między pojedynczymi a złożonymi barwami. Oznacza to, że nie ma tu podziału na programy VOICE i PERFORMANCE – do dyspozycji mamy tylko te drugie. Oczywiście same programy mogą być mniej lub bardziej rozbudowane, gdyż obejmować mogą maks. 16 części (partów). Wśród fabrycznych programów PERFORMANCE są zatem zarówno presety wykorzystujące zaledwie jeden part, jak i ich większą liczbę. Taka struktura pozwoliła producentowi przygotować barwy złożone z kilku partów z wykorzystaniem warstw i podziału klawiatury na strefy (takie same możemy oczywiście także tworzyć sami). Co więcej, poza zwykłym nałożeniem na siebie kilku warstw na całej długości klawiatury (lub wybranym zakresie) czy przypisaniu różnych barw do części klawiatury z wyznaczonym punktem podziału, możemy uzależnić „odzywanie się” poszczególnych warstw np. od wartości VELOCITY.

Za dźwięk generowany przez instrumenty MODX odpowiada ta sama technologia co we flagowych modelach MONTAGE – Motion Control Synthesis Engine, wykorzystująca m.in. dwa „silniki” – AWM2 oraz FM-X. Pierwszy z nich łączy w sobie syntezę z odtwarzaniem próbek, a drugi opiera się wyłącznie na syntezie FM. W nowych instrumentach znalazło się miejsce na ponad sześć tysięcy przebiegów Waveform zajmujących 5.67 GB pamięci ROM (tyle samo co w serii MONTAGE), z których korzysta silnik AWM2 charakteryzujący się 128-głosową polifonią. W przypadku bloku FM-X polifonia jest o połowę mniejsza niż we flagowej serii i wynosi 64 głosy. Jako że wartości te się sumują, maksymalna ogólna polifonia modeli MODX obejmuje 192 głosy. Do dyspozycji mamy też 1 GB pamięci Flash, w której zapisać możemy własne próbki i barwy.

Programy PERFORMANCE mogą składać się zarówno z partów opartych jedynie na jednym z silników, jak i wykorzystywać oba. Co więcej, poza tymi „normalnymi” częściami jak określa to producent, do dyspozycji mamy jeszcze trzeci typ – party perkusyjne. Wśród presetów zapisanych fabrycznie w pamięci modeli MODX znajduje się cała gama barw najróżniejszych instrumentów. Do dyspozycji mamy zatem programy PERFORMANCE z kategorii Piano, Keys, Organ, Guitar, Bass, Strings, Brass czy Woodwinds, jak również barwy typowo syntezatorowe (SynLd, Pad, SynCp), perkusyjne (CPerc, Dr/Pc) i efektowe (S.FX, M.FX) oraz etniczne (Ethnic). Jak widać, MODX są syntezatorami na każdą okazję, oferując cały wachlarz barw – zarówno opartych na multipróbkach jak i generowanych z wykorzystaniem toru syntezy FM. Do dyspozycji mamy ponad dwa tysiące programów PERFORMANCE znanych z serii MONTAGE (jest ich o ponad pięćset mniej niż we flagowych modelach z najnowszym systemem 2.50), zatem wiadomo czego możemy się spodziewać. Jest to kolekcja, w której znajdziemy wiele barw dających się z powodzeniem wykorzystać w studiu czy na scenie, niezależnie od konwencji czy stylu muzycznego. Chociaż cała zawartość biblioteki jest taka sama dla całej trójki to w przypadku testowanej wersji MODX8 z klawiaturą GHS w najlepszym stopniu docenimy obecność chociażby barw opartych na próbkach fortepianu CFX czy klasycznych pian FM.

W instrumentach z serii MODX skorzystać możemy też z barw przygotowanych przez Wojtka Olszaka, dostępnych jako „Yamaha Montage Pack by Wojtek Olszak”. Jest to darmowy pakiet, który można otrzymać (do wyczerpania zapasów) przy zakupie syntezatora. Możemy też pobrać go kontaktując się przez e-mail [email protected] lub profil www.facebook.com/wojtekolszak. W skład tej biblioteki wchodzi 8 banków, w tym TX816 Pianos i TX Selection oparte tylko i wyłącznie o syntezę FM-X. Zawierają one wybrane, znakomitej jakości klasyczne barwy klawiszowe, w tym słynne piana elektryczne. Olszak Signature Set to z kolei połączenie syntezy FM-X i AWM2 z najbardziej charakterystycznymi barwami sygnowanymi przez autora. Bank Classic DX & Studio zawiera najważniejsze barwy przeniesione z modelu DX7 i dodatkowy bonus – program WO Studio Drums z zaprogramowaną przez Wojtka mapą perkusyjną zestawu oraz specjalny i wyjątkowy program PERFORMANCE – WO Studio Piano (fortepian CFX z precyzyjnie ustawioną dynamiką klawiatury, efektami i barwami poszczególnych warstw próbek). Cztery zestawy XF Pack to przeniesione w całości banki z poprzedniego setu „Olszak Motif XF Pack”. Są to zestawy najważniejszych i „obowiązkowych” barw każdego klawiszowca – wymagane na koncertach, doskonale sprawdzające się także w nagraniach studyjnych.

Chociaż mamy możliwość wyboru presetów w głównym oknie PERFORMANCE korzystając z kółka i przycisków kursora, to przy takiej liczbie programów nie jest to zbyt praktyczne rozwiązanie. Z tego też powodu producent oferuje możliwość wyszukiwania w oparciu o wymienione wyżej kategorie, a ponadto posłużyć się możemy dodatkowymi atrybutami aby ograniczyć pole wyboru. Jeszcze szybszy wybór barw umożliwia funkcja LIVE SET czyli tryb, w którym na ekranie mamy szybki dostęp do szesnastu różnych programów PERFORMANCE. Do dyspozycji mamy piętnaście fabrycznych stron z takimi listami, ale znacznie więcej możemy zapisać sami. Na „setlisty” użytkownika przeznaczono 2048 komórek więc możemy przygotować sobie takie listy szybkiego dostępu na różne okazje.
Wracając jeszcze do zmiany barw – podobnie jak seria MONTAGE także linia MODX wykorzystuje rozwiązanie o nazwie SSS (Seamless Sound Switching) zapobiegające nagłemu urywaniu się presetów podczas przełączania między jednym a drugim. Trzeba tu jednak zaznaczyć że funkcja ta dotyczy jedynie programów PERFORMANCE składających się z maks. czterech partów. Dzięki odpowiedniemu „oflagowaniu” od razu widać czy dany preset wykorzystuje funkcję SSS i czy możemy bez obaw płynnie przejść do innej oznaczonej tak samo barwy. Przy okazji – podobne „znaczniki” informują nas także o wykorzystywanych w danym programie „silnikach” (AWM2, FM-X lub oba) czy aktywnej dla niego funkcji MOTION CONTROL.

Chociaż nie widać tego na zewnątrz, modele z serii MODX – jak przystało na syntezatory – dają możliwość modyfikacji toru syntezy. Oczywiście odbywa się to wszystko poprzez menu ale edytować możemy najróżniejsze jego elementy. To ważna informacja chociażby dla tych, których do modeli tych przyciąga „silnik” FM-X. Zacznijmy jednak od AWM2. Części (party) programu PERFORMANCE oparte na tym „silniku” mogą składać się z maks. ośmiu elementów, z których każdy wykorzystuje określony przebieg Waveform. Dla każdego elementu możemy modyfikować parametry dotyczące wysokości dźwięku, VELOCITY, filtra (18 typów filtracji do wyboru), generatorów obwiedni i LFO czy korektora. „Silnik” FM-X zaimplementowany w serii MODX to z kolei syntezator FM wykorzystujący 8 operatorów, które mogą łączyć się ze sobą na wiele sposobów (dostępnych jest 88 różnych algorytmów). Dla każdego operatora określić możemy różne parametry dotyczące generowanego dźwięku, natomiast chociażby filtr edytujemy tu dla całego partu. Zarówno dla barw AWM2 jak i FM-X możemy także modyfikować ustawienia (dla całych partów) dotyczące efektów i dodatkowych funkcji (arpeggiator, MOTION SEQ, MODULATION/CONTROL).

Pozostając jeszcze w temacie barw wypada powiedzieć nieco więcej o nowej funkcji RHYTHM PATTERN. Oferuje ona możliwość szybkiego rozszerzenia programu PERFORMANCE o podkład rytmiczny. Jest on traktowany po prostu jako kolejna część, przez co możemy korzystać z niego w programach składających się z maks. siedmiu partów (przy ośmiu pojawia się już informacja o braku miejsca). Jest to nic innego jak połączenie wbudowanych zestawów perkusyjnych (reprezentujących trzeci typ partów) z przebiegami arpeggiatora. Dodany do programu PERFORMANCE perkusyjny part możemy w razie potrzeby edytować tak jak AWM2 i FM-X, choć oczywiście mamy tu nieco inne są parametry, a zmian możemy dokonywać dla poszczególnych instrumentów zestawu perkusyjnego. Wracając jednak do samych podkładów to w momencie wyboru konkretnego zestawu z listy obejmującej 175 pozycji pattern dostosowuje się do programu PERFORMANCE pod względem tempa. RHYTHM PATTERN daje też możliwość szybkiego przełączania między maks. ośmioma różnymi arpeggiami. Są one zaprogramowane odgórnie ale możemy też dokonywać zmian. Z poziomu menu tej nowej funkcji mamy też bezpośredni dostęp do układu ENVELOPE FOLLOWER, z którego możemy skorzystać w połączeniu z odtwarzanym podkładem. Wykorzystuje on sygnał partii perkusyjnej jako źródło do kontrolowania wybranego przez nas parametru (celu) i w ten sposób modyfikuje dźwięk.

FUNKCJE

Podobnie jak w wielu innych instrumentach, także w syntezatorach MODX japońska firma postawiła na rozbudowany procesor efektów. W przypadku testowanego modelu (i dwóch pozostałych) do dyspozycji mamy szereg różnych bloków. Są wśród nich zarówno takie, które możemy edytować niezależnie dla poszczególnych partów programu PERFORMANCE (EQ – 3- i 2-pasmowy, INSERTION A i B), jak również efekty systemowe (REVERB, VARIATION) i globalne (MASTER EFFECT, MASTER EQ). W instrumentach z tej serii mamy do dyspozycji wiele rozmaitych algorytmów, w tym efekty wykorzystujące technologię VCM. Syntezatory oferują zarówno klasyczne efekty, jak i bardziej nowoczesne i „odjechane” jak chociażby Spiralizer, Beat Repeat czy Bit Crusher. Nowe modele oferują też funkcję sidechain, a skoro możemy podłączyć do instrumentów mikrofon nie dziwi obecność wokodera.

Na pokładzie instrumentów z serii MODX znalazł się także arpeggiator i to bardzo rozbudowany. Dość powiedzieć że do dyspozycji mamy ponad 10 tysięcy przebiegów. Są to zarówno prostsze arpeggia jak również sekwencje i frazy zaprogramowana z myślą o różnych instrumentach (np. typowo fortepianowe czy gitarowe). Poza kategoriami instrumentalnymi, przeglądać możemy je także kierując się stylami muzycznymi. Korzystając z arpeggiatora możemy zarówno polegać na fabrycznych przebiegach, jak również edytować je, a nawet stworzyć własne wykorzystując nagrane przez siebie frazy (do dyspozycji mamy 256 komórek pamięci). Arpeggia mogą być przypisywane do poszczególnych partów (maks. 8 typów), a jednocześnie odtwarzane mogą być arpeggia powiązane w maks. ośmioma częściami programu PERFORMANCE.

Podobnie jak seria MONTAGE, także syntezatory MODX wykorzystują rozwiązanie o nazwie Motion Control, które umożliwia wielowymiarową modyfikację dźwięku w czasie rzeczywistym przy pomocy trzech głównych elementów – pokrętła Super Knob oraz funkcji MOTION SEQ i ENVELOPE FOLLOWER. Przy pomocy Super Knob możemy modyfikować jednocześnie wiele parametrów zmieniając charakter programu PERFORMANCE wręcz nie do poznania. Jednym ruchem możemy bowiem zmienić ustawienia ośmiu pokręteł w trybie ASSIGN dotyczące różnych aspektów powiązanych z nimi barw (ogółem może to być aż 128 parametrów na jeden program PERFORMANCE), a to jeszcze nie wszystko. Dzięki MOTION SEQ mamy bowiem możliwość wprowadzania dynamicznych zmian w oparciu o odtwarzane sekwencje, które mogą być zsynchronizowane z tempem programu PERFORMANCE, arpeggiatorem czy innymi parametrami. Częścią systemu Motion Control jest także wspomniany już ENVELOPE FOLLOWER, którego możemy używać do sterowania wybranymi parametrami nie tylko wykorzystując podkłady RHYTHM PATTERN ale dowolny sygnał audio, chociażby wprowadzany z zewnątrz. W tym miejscu należy też wspomnieć o funkcji AUDIO BEAT SYNC, która „śledząc” sygnał audio wprowadzany przez wejście A/D wykrywa rytm i umożliwia synchronizację arpeggiatora, sekwencera MOTION SEQ czy utworów do tempa zewnętrznego źródła. Możemy w tym celu wykorzystać np. automat perkusyjny, elektroniczną perkusję czy po prostu odtwarzacz audio. Wracając jeszcze do pokrętła Super Knob to jego obsługę możemy powierzyć kontrolerowi nożnemu. Jest to przydatne chociażby wtedy, gdy do enkodera tego przypisane jest np. przenikanie się barw. Korzystając z pedału ekspresji możemy to zrobić nie odrywając rąk od klawiatury.

Syntezatory z serii MODX dają możliwość nagrania własnych dokonań dzięki pokładowym rejestratorom. Do dyspozycji mamy m.in. Performance Recorder czyli 16-ścieżkowy sekwencer MIDI korzystający z pamięci instrumentu, zapisujący komunikaty wysyłane nie tylko przez klawiaturę ale także kontrolery. Równie prosty w obsłudze jest wbudowany rejestrator audio, który jednak wymaga podłączenia pendrive’a USB służącego mu za nośnik pamięci. Materiał dźwiękowy jest nagrywany bezpośrednio na niego i zapisywany jako plik WAV (stereo, 24-bit/44.1 kHz). Jeśli tylko pozwala na to pojemność pendrive’a, zarejestrować możemy aż 74 minuty. Jak już wspomniałem, syntezatory MODX mogą też pracować jako interfejs audio obsługujący 4 kanały wejściowe i 10 wyjściowych, co oznacza możliwość bezpośredniej współpracy z programami DAW bez pośrednictwa zewnętrznych interfejsów. Współpraca z komputerem wymaga zainstalowania dedykowanych sterowników (Yamaha Steinberg USB Driver). Wśród funkcji oferowanych przez MODX8 i dwa pozostałe instrumenty z tej serii jest też możliwość pracy jako masterkeyboard. W tym trybie możemy podzielić klawiaturę na maks. osiem stref pracujących na różnych kanałach MIDI. Z każdą strefą powiązać możemy też wybrane przez siebie kontrolery.

Wspomnę jeszcze, że nowe syntezatory pozwalają wzbogacić i tak już bogatą bibliotekę o barwy i inne dane pochodzące z innych instrumentów marki Yamaha. Seria MODX jest kompatybilna z plikami pochodzącymi z linii MONTAGE, a także modeli MOTIF XF, MOTIF XS i MOXF. Do tego dochodzi jeszcze – jak wspomniałem wcześniej – możliwość importu barw z klasycznych instrumentów wykorzystujących syntezę FM, w tym oczywiście syntezatora DX7.

PODSUMOWANIE

Przyglądając się nowym syntezatorom nie sposób nie porównywać ich z przedstawicielami serii MONTAGE, z których czerpią one niemal wszystko. Nie da się też ukryć, że modele MODX mimo wielu wspólnych elementów z flagową linią, oferują w niektórych obszarach nieco skromniejsze możliwości. Mamy chociażby mniejszą polifonię „silnika” FM-X, mniej programów PERFORMANCE, mniej fizycznych kontrolerów i wyjść, inne przetworniki czy mniej kanałów interfejsu audio. Są też inne klawiatury oraz plastikowa a nie metalowa obudowa, ale tu już nie każdy uzna to za minus zwłaszcza że dzięki temu udało „odchudzić się” instrumenty czyniąc je bardziej mobilnymi. Z drugiej jednak strony, patrząc na sugerowane ceny nowych modeli (od niewiele ponad 6 do nieco ponad 8 tysięcy złotych) można zupełnie inaczej spojrzeć na różnice między obu seriami…

Nie można też nie zauważyć, że mimo tych różnic (ale na pewno nie ograniczeń), syntezatory MODX są instrumentami, które bez trudu powinny zyskać nie tylko spore grono zainteresowanych poznaniem ich bliżej, ale i chętnych by wzbogacić o nie swoje instrumentarium. Mamy tu bowiem do czynienia z naprawdę bogatym zestawem cech i funkcji umożliwiających kreatywne korzystanie z nie mniej obszernej zawartości fabrycznej biblioteki. Owszem, można powiedzieć że firma wykorzystuje kolejny raz te same (za to sprawdzone) technologie odpowiedzialne za generowanie dźwięku, ale w połączeniu z dostępnymi w MODX zaawansowanymi rozwiązaniami umożliwiającymi kontrolowanie wielu parametrów na różnych płaszczyznach, mamy do dyspozycji niezwykle potężne narzędzie kreowania szerokiej palety dźwięków. „Silniki” AWM2 i FM-X w połączeniu z systemem Motion Control i jego elementami oraz strukturą programów PERFORMANCE dają naprawdę dużo przyjemności nie tylko w grze ale i w poszukiwaniu i realizacji nowych pomysłów muzycznych.

Mimo całej złożoności instrumentu obsługa syntezatora nie sprawia większych kłopotów. Owszem, aby poznać go „na wskroś” będzie trzeba poświęcić nieco więcej czasu, ale najważniejsze kwestie opanujemy bardzo szybko. Dzięki dotykowemu ekranowi i logicznemu menu oraz dodatkowym przyciskom i kontrolerom, sterowanie nowymi modelami jest wygodne, chociaż pewnie każdy znajdzie coś, co chciałby mieć bardziej „na wierzchu”. Tak czy inaczej, niezależnie od tego czy będziemy częściej wykorzystywać MODX w studiu czy na scenie, przyjazny interfejs usprawni naszą pracę.

Wypróbowana na przestrzeni lat koncepcja, aby oferować dany instrument w kilku odmianach różniących się jedynie klawiaturą, sprawdza się także w przypadku serii MODX. Dzięki temu zwiększa się grono potencjalnych nabywców, gdyż zainteresować się nimi mogą zarówno osoby szukające w miarę kompaktowego syntezatora, jak i muzycy o bardziej pianistycznym zacięciu. Niezależnie od wersji, nowe modele charakteryzują się łatwością w transporcie, a w tym miejscu wypada wspomnieć też o dedykowanych pokrowcach, jeszcze bardziej ułatwiających ich przenoszenie.

Wszystkie te cechy sprawiają, że zarówno testowany MODX8 jak i dwa mniejsze modele oferujące te same możliwości, można zdecydowanie polecić wszystkim, którzy szukają uniwersalnego instrumentu do studia i na scenę, a do tego dość lekkiego i stosunkowo niedrogiego. Szeroka paleta barw i ich jakość pozwolą wykorzystać je w rozmaitych projektach muzycznych, a możliwości kontroli dadzą impuls do puszczenia wodzy fantazji i kreatywnego wykorzystania potencjału drzemiącego w nowych syntezatorach.

Tekst: Grzegorz Bartczak

DANE TECHNICZNE
Klawiatura: dynamiczna, doważona z mechanizmem młoteczkowym GHS (88 klawiszy)
Polifonia: 192-głosowa (AWM2: 128 głosów, FM-X: 64 głosy)
Multitimbral: 16-częściowy + stereofoniczne części audio (A/D, USB)
Pamięć: 5.67 GB Preset, 1 GB User
Programy PERFORMANCE: 2143 fabryczne, maks. 640 użytkownika
LIVE SET: 256 Preset, 2048 User
Efekty: REVERB (12 typów), VARIATION (76 typów), INSERTION A/B (76 typów), MASTER EFFECT (15 typów); A/D PART INSERTION (71 typów), MASTER EQ (5-pasmowy), PART EQ (3-pasmowy, 2-pasmowy)
Performance Recorder: 16 ścieżek + ślady TEMPO i SCENE, ok, 130000 zdarzeń, 128 utworów
Arpeggiator: 10239 fabrycznych typów, 256 użytkownika
Kontrolery: PITCH BEND, MODULATION, 2 programowalne przyciski, 4 enkodery, 4 suwaki, Super Knob
Wyświetlacz: kolorowy, dotykowy 7”
Wejścia/wyjścia: A/D INPUT (L/MONO, R), OUTPUT (L/MONO, R), słuchawkowe, MIDI (IN, OUT), FOOT CONTROLLER × 2, FOOT SWITCH × 2, USB (TO DEVICE, TO HOST)
Wymiary: 1333 × 404 × 160 mm
Ciężar: 13.8 kg

Sugerowana cena: 8093 PLN

Do testu dostarczył:
Yamaha Music Europe GmbH Oddział w Polsce
ul. Wielicka 52
02-657 Warszawa
tel. (22) 8800888
Internet: pl.yamaha.com

Test ukazał się w numerze 10/2018 miesięcznika Muzyk.