TOTO w Krakowie – fotorelacja

Jedna z najzacniejszych ekip w historii muzyki pop po raz kolejny zawitała do naszego Kraju. Mowa oczywiście o Toto – grupie wyśmienitych instrumentalistów i genialnych kompozytorów, będących inspiracją i wzorem dla kolejnych pokoleń muzyków.

28 lutego 2018 na zaproszenie Knock Out Production panowie z Toto pojawili się w krakowskiej Tauron Arenie. Niestety nie dotarł Steve Porcaro – dobrze poinformowane źródła doniosły, że przebywał na zwolnieniu lekarskim z powodu grypy żołądkowej, i przyznam, że trochę brakowało zarówno jego klawiszy, jak i jego scenicznej choreografii, którą świetnie pamiętam z poprzednich dwóch koncertów grupy, jakie miałem przyjemność podziwiać w Łodzi i Wrocławiu. Ale za to obok Josepha Williamsa, Steve’a Lukathera i Davida Paicha pojawił się znowu malowniczy perkusjonista Lenny Castro, a obecny skład koncertowy supergrupy współtworzą bębniarz Shannon Forrest, śpiewający basista Shem von Schroeck oraz Warren Ham grający na saksofonach, flecie i harmonijce ustnej.

Toto jak to Toto, słabych koncertów nie daje. Panowie wszak słyną z profesjonalizmu, wirtuozerii i szacunku dla swojej publiczności. Więc i tym razem tradycji stało się zadość. Kiedy w końcu opadła kurtyna, panowie zaczęli od Alone, numeru z najnowszej, jeszcze cieplutkiej płyty 40 Trips Around The Sun, która oprócz 40-lecia istnienia Toto jest pretekstem do zorganizowania bieżącej trasy koncertowej. Generalnie płyta jest składanką znanych hitów z imponującej dyskografii Toto, ale zawierającej 3 nowe kompozycje – drugą z nich, Spanish sea też usłyszeliśmy tego wieczoru.

Nie zabrakło największych przebojów, które zawsze zawierają koncertowe setlisty Toto. Drugi numer Hold the line spowodował, że plan organizatorów, żeby był to koncert „siedzący” (na płycie ustawiono sektory z krzeseł) spalił na panewce, gdyż ludzkość wstała z miejsc i stłoczyła się pod barierkami. Część hitów wykonano we fragmentach podczas akustycznego setu w połowie koncertu, kiedy to Steve odłożył na chwilę Music Mana i usiadł na hokerze z gitarą akustyczną w dłoniach. W podstawowym zestawie panowie tego wieczoru wykonali 21 kompozycji, zamykając imprezę wydłużoną wersją „Afryki” z popisami instrumentalnymi, i niestety zaoferowali nam tylko jeden uspokajający bis – The Road Goes On.

Świetna była oprawa wizualna koncertu, bardzo fajnie zrealizowano światła. Brzmienie, jak to na Toto – najważniejsze, i może dlatego w scenografii nie przewidziano telebimów. Zdania publiczności pewnie jak zwykle podzielone, aczkolwiek krakowską halę w znacznej części wypełnili oddani fali zespołu, niezważający na drobne elementy. Wspomniałem, że to już trzeci „mój” koncert Toto, i cieszę się, że pomimo odgrywania utworów, które znamy na pamięć, każdy z tych koncertów jest inny. Tym razem podsumowałbym, że najmniej było pazura. Rockowego szaleństwa. Oczywiście panowie komplementowali nasz kraj i jego mieszkańców, a publiczność (nie krakowska, bo do Krakowa tego wieczoru przyjechali Totomaniacy z dosłownie całej Polski) na te komplementy niewątpliwie zasłużyła. Ale moje wrażenie jest takie, że poprzednie dwie „sztuki” w wykonaniu tych mistrzów świata, jakie widziałem, były ciut bardziej dynamiczne. No ale nie jest to zarzut – Toto potęgą jest i basta, a w końcu po 40 latach grania trzeba pamiętać, że panowie muszą się w trasie szanować, wiedząc o tym, że co wieczór na scenie muszą być w formie.

- Advertisement -

Mam nadzieję, że będzie jeszcze okazja spotkać tych dżentelmenów w Polsce, zanim przejdą na koncertową emeryturę. Spotkanie z takimi fachowcami zawsze na długo pozostaje w pamięci.

Poniżej prezentujemy galerię zdjęć z koncertu.