Richard Wright – 10 wybranych utworów

Brytyjski multiinstrumentalista i kompozytor Richard Wright znany jest głównie jako klawiszowiec grupy Pink Floyd, z którą był związany przez ponad dwadzieścia lat. Muzyk urodzony w roku 1943 uczęszczał do Haberdashers’ Aske’s Boys’ School, a następnie studiował architekturę na Regent Street Polytechnic. Właśnie na tej uczelni spotkał Rogera Watersa i Nicka Masona – członków formacji Sigma 8, która przekształciła się w Pink Floyd.

Richard Wright, który był pianistą-samoukiem, grał na różnego rodzaju instrumentach klawiszowych (m.in. fortepian, organy Hammond, Farfisa, Mellotron, syntezatory), wibrafonie, a także na instrumentach dętych (trąbka, saksofon). W zespole udzielał się także wokalnie, i to nie tylko w drugim planie.

Wright był autorem lub współautorem wielu z najsłynniejszych kompozycji w dyskografii Pink Floyd. Skomponował m.in. utwory „Remember a Day” („A Saucerful of Secrets”), „Sysyphus” („Ummagumma”), „Summer ‘68” („Atom Heart Mother”), „The Great Gig in the Sky” („The Dark Side of the Moon”) oraz „Wearing The Inside Out” („The Division Bell”). Wspólnie z Watersem napisał też „Obscured by Clouds” i „Stay” („Obscured by Clouds”) oraz „Us and Them” („The Dark Side of the Moon”), a z Gilmourem – „Marooned” („The Division Bell”).

Richard Wright opuścił zespół po nagraniu płyty „The Wall”, jednak wrócił do Pink Floyd gdy nie było już w nim Watersa (tym samym jedyna płyta grupy nagrana bez Wrighta to „The Final Cut”). Partie nagrane przez Wrighta zostały też wykorzystane na ostatniej płycie Pink Floyd „The Endless River”, wydanej w 2014 roku jako hołd dla zmarłego w 2008 roku klawiszowca. Poza płytami nagranymi z Pink Floyd, jego dyskografia obejmuje także dwa albumy solowe („Wet Dreams” z 1978 i „Broken China” z 1996) oraz płytę nagraną z Davem Harrisem jako Zee („Identity”, 1984). Wright brał także udział w nagraniu albumów Syda Barretta („Barrett” z 1970 roku) i Davida Gilmoura („On an Island” z roku 2006).

Instrumentarium Richarda Wrighta zmieniało się na przestrzeni lat, a we wczesnym okresie działalności Pink Floyd obejmowało m.in. tranzystorowe organy marki Farfisa – Combo Compact i Compact Duo. Z instrumentów tych korzystał w studiu i podczas koncertów, także w połączeniu z efektem echo. Od początku wykorzystywał też w studiu fortepian i organy Hammonda, a od lat 70. zaczął grać na tych drugich także na scenie – równolegle z Farfisą. Z czasem, również fortepian zagościł w jego koncertowym setupie. Podczas pracy w studiu wykorzystywał także Mellotron, a z czasem zaczął również sięgać po syntezatory. EMS VCS 3, ARP String Ensemble czy Minimoog to kilka z nich. Inne – wykorzystywane podczas różnych tras koncertowych to chociażby Sequential Circuits Prophet-5, Oberheim Four-Voice, ARP Quadra czy ARP Odyssey.

- Advertisement -

W latach 70. i początku lat 80. wykorzystywał również pianina elektryczne Wurlitzer, Rhodes i Yamaha CP-70 czy klawinet (Hohner Clavinet D6). Po powrocie do Pink Floyd z drugiej połowie lat 80. (choć najpierw jako… muzyk sesyjny), jego instrumentarium wzbogaciło się o instrumenty marki Roland (Vocoder VP-330 Plus, Super JX / JX-10) i Kurzweil (K250, MIDIBoard). W kolejnej dekadzie doszły do nich takie instrumenty jak Kurzweil K2000 i K2000VP, AKAI S1100 czy E-mu Proteus/2. Jako multiinstrumentalista, Rick Wright grał także na rozmaitych innych instrumentach, w tym choćby gitarze, flecie, wiolonczeli, skrzypcach, czeleście, puzonie, klawesynie czy saksofonie.

Poniżej prezentujemy (w kolejności chronologicznej) dziesięć utworów, których autorem lub współautorem był Richard Wright:

1) „Remember a Day” („A Saucerful of Secrets”, 1968)

2) „Sysyphus” [Part 2] („Ummagumma”, 1969)

- Advertisement -

3) „Summer ’68” („Atom Heart Mother”, 1970)

4) „Burning Bridges” („Obscured by Clouds”, 1972)

5) „The Great Gig in the Sky” („The Dark Side of the Moon”, 1973)

6) „Shine On You Crazy Diamond” („Wish You Were Here”, 1975)

7) „Mediterranean C” („Wet Dreams, 1978)

8) „Marooned” („The Division Bell”, 1994)

9) „Breakthrough” („Broken China”, 1996)

10) „It’s What We Do” („The Endless River”, 2014)