W ciągu ponad dwudziestoletniej obecności na scenie muzycznej, Jack White zyskał uznanie nie tylko jako muzyk, kompozytor, wokalista, ale także jako „człowiek-instytucja”. Jest on cenionym producentem muzycznym właścicielem wytwórni Third Man Records i miłośnikiem płyt winylowych. Przez ponad dwie dekady aktywności – zarówno solowej jak i z różnymi zespołami – stworzył utwory, które cieszą się nie tylko dużą popularnością ale także uznaniem. Swoją twórczością zdecydowanie wpisał się w historię muzyki.
Jack Anthony Gillis, bo pod takim nazwiskiem urodził się Jack White, pierwsze muzyczne inspiracje czerpał od starszych braci grających w zespole. Uczył się grać na ich instrumentach, a w pierwszej klasie podstawówki zaczął grać na perkusji. Jako małe dziecko był fanem muzyki klasycznej, ale będąc w szkole podstawowej zaczął słuchać The Doors, Pink Floyd czy Led Zeppelin. Będąc nastolatkiem przerzucił się na blues i rock lat 60. XX wieku. W latach 90. White grywał w różnych undergroundowych zespołach muzycznych w Detroit, jednocześnie pracując jako… tapicer. Od tego wyuczonego zawodu wzięła się zresztą nazwa jednego z jego zespołów – The Upholsterers, po której został singiel „Makers of High Grade Suites”.
W roku 1997 wspólnie z Meg White założył duet The White Stripes, który przyniósł im popularność i uznanie, choć Jack White i Meg konsekwentnie unikali rozgłosu. Grupa, która zawiesiła działalność w 2011 roku, pozostawiła po sobie sześć albumów studyjnych i dwa koncertowe, single i teledyski. Najbardziej rozpoznawalnym utworem, wykorzystywanym też przy rozmaitych okazjach, jest „Seven Nation Army” pochodąacy z czwartej płyty „Elephant” (2003).
Jeszcze grając w The White Stripes, Jack White stanął na czele kolejnych formacji. Pierwsza z nich to kwartet The Racounters założony w 2005 roku. Na chwilę obecną grupa ma na koncie trzy płyty studyjne oraz kilkanaście singli. Muzyka zespołu – mniej surowa i „chropowata” niż poprzedniej formacji – z jednej strony oddaje ducha Beatlesów z czasów „Revolver”, choć inspiracji można szukać też w całkiem innych rejonach. W 2009 roku została powołana do życia supergrupa The Dead Weather. Obok Jacka White’a i Jack Lawrence z The Raconteurs, w jej skład weszli: Alison Mosshart (The Kills, Discount) i Dean Fertita (Queens of the Stone Age). Formację tę można uznać za najbardziej współczesną pod względem brzmienia, w którym odnajdziemy m.in. echa amerykańskiej alternatywy spod znaku Sonic Youth czy Nirvany.
Aktywność w trzech zespołach i różne inne inicjatywy sprawiły, że na solowy album Jacka trzeba było czekać do roku 2012. Wtedy to ukazała się płyta „Blunderbuss”, na której Jack White łączy elementy bluesa, rocka, folku i muzyki country soul. Dwa lata później światło dzienne ujrzał krążek „Lazaretto”, również będący mieszanką amerykańskich stylów muzycznych. Trzecia studyjna płyta White’a – „Boarding House Reach” – została wydana w 2018 roku, a znalazły się na niej utwory spod znaku blues rocka i rocka eksperymentalnego. Trasa promująca ten album objęła m.in. cztery koncerty w Polsce. Choć nie była to pierwsza wizyta Jack w naszym kraju, to po raz pierwszy objęła ona kilka występów.
W roku 2001 Jack White założył wytwórnię Third Man Records, jednak dopiero w 2009 roku znalazła ona swą siedzibę w Nashville. Pod tym szyldem ukazały się nie tylko płyty The White Stripes, The Raconteurs i The Dead Weather oraz solowe albumy Jacka, ale także krążki takich wykonawców jak Kelley Stoltz, Seasick Steve, Pokey LaFarge, Wanda Jackson. Wytwórnia specjalizuje się też w wydawaniu kolekcjonerskich wersji płyt i singli różnych artystów na winylach, często w nietypowych kolorach.
Jack White ma na koncie wiele wyróżnień, w tym 12 nagród Grammy.
Poniżej prezentujemy różne muzyczne oblicza Jacka White’a:
1) The White Stripes – „Seven Nation Army”
2) The Raconteurs – „Steady, As She Goes”
3) Jack White – „Lazaretto”
4) The Dead Weather – „Treat Me Like Your Mother”
5) Alicia Keys & Jack White – „Another Way To Die”
Strona internetowa Jacka White’a: jackwhiteiii.com
zdjęcie: Jack White podczas koncertu w Poznaniu w 2018 roku; fot. David James Swanson / jackwhiteiii.com
