63. Krakowskie Zaduszki Jazzowe – China Moses i zespół Stanisława Słowińskiego

Krakowskie Zaduszki Jazzowe – festiwal zapowiadany co roku przez organizatora Marka Stryszowskiego (saksofonistę m.in. formacji Laboratorium) jako jeden z dwóch najstarszych istniejących festiwali jazzowych na świecie, w tym roku odbywał się po raz sześćdziesiąty trzeci. Co prawda sercem imprezy jest Kraków, ale impreza jest międzymiastowa – koncerty odbywały się m.in. w Wieliczce, Lanckoronie czy Trzebinii.

Po raz kolejny już Zaduszki zawitały do Nowohuckiego Centrum Kultury. Sala koncertowa domu kultury przeszła niedawno gruntowną metamorfozę – remont kapitalny to nie tylko kosmetyka i wymiana foteli, ale przede wszystkim adaptacja akustyczna, nowa scena i jej wyposażenie – zarówno dźwięk, jak i światło. Sala NCK jeszcze przed remontem była jednym z najlepszych koncertowych miejsc w Krakowie, ale po tej rewitalizacji jej walory użytkowe wzrosły zauważalnie, zarówno dając komfort występującym artystom, jak i umożliwiając widzom całkowicie wygodne obcowanie ze sztuką. W tym roku w ramach Zaduszek Jazzowych do Nowej Huty zawitali: świetny i bardzo pracowity skrzypek, Stanisław Słowiński z zespołem oraz China Moses. Koncert odbył się 8 listopada 2018.

Pierwsza część koncertu w wykonaniu kwintetu naszego młodego mistrza smyczka była dedykowana pamięci Tomasza Stańko. Stanisław Słowiński działa bardzo aktywnie i wielowątkowo – z rodzicami, Joanną i Janem często grywa rodzimy (i nie tylko) folk, niedawno miałem zaszczyt słuchać prapremiery pierwszego koncertu skrzypcowego skomponowanego przez artystę, a wykonanego wspólnie z cudownie brzmiącą orkiestrą Aukso (relacja dostępna na naszej stronie), no i Stanisław cały czas nagrywa i koncertuje po całym świecie ze swoim jazzowym kwintetem, w którym współpracuje ze znakomitymi muzykami. Żeby tego było mało – już za chwilę, znowu w NCK, planowana jest premiera spektaklu baletowego „Bursztynowe Drzewo” w reżyserii Agnieszki Glińskiej, do którego Słowiński junior skomponował muzykę (a Słowiński senior napisał libretto).

Tego wieczoru ze Słowińskim na perkusji grał Dawid Fortuna, na basie Justyn Małodobry, za klawiaturą fortepianu zasiadł Kuba Płużek, a na pierwszej linii Stanisławowi asystował trębacz Zbyszek Szwajdych. Piękne, momentami nostalgiczne, częściej bardzo żywiołowe granie. Ciężko nie zgodzić się z entuzjastyczną reakcją na koncert Marka Stryszowskiego, który celnie zauważył, jak pięknie w jazzowe brzmienia wplatane są przez Słowińskiego nasze słowiańskie dźwięki. Zbigniew Seifert gdzieś tam w zaświatach może być spokojny – polska wiolinistyka jazzowa ma się dobrze, są spadkobiercy, i póki na scenie pojawiają się takie osobowości jak Stanisław Słowiński czy Adam Bałdych – świat będzie słyszał o polskim jazzie.

Po krótkiej przerwie technicznej na estradzie pojawili się muzycy Towarzyszący amerykańskiej wokalistce China Moses. Niespełna dwa lata temu artystka wystąpiła w krakowskim teatrze Variete, więc krakowska publiczność przywitała ją jak „starą dobrą znajomą”. Podczas drugiej części koncertu w tle sceny była wyświetlana fotografia Arethy Franklin, niemniej jednak jednak tu znów dedykowanie koncertu pamięci wybitnej wokalistki też było symboliczne – China podczas recitalu „śpiewała swoje” i nie sięgnęła do repertuaru Arethy.

China to obdarzona świetną sceniczną charyzmą, mocnym głosem, silną osobowością i nietuzinkową urodą postać. Co tu dużo gadać, piękną kobietą jest pani Moses, i atrybuty swojej bardzo świadomej kobiecości umie na scenie wykorzystać z premedytacją. Niewątpliwie genetyka ma tu swój udział – pani Moses jest córką legendarnej Dee Dee Bridgewater.

China Moses niewątpliwie wie, po co wchodzi na scenę, i wie, że ludziom trzeba dać rozrywkę. Nie jest tylko stojącą przy mikrofonie śpiewaczką stawiającą wyłącznie na przekaz słowno-muzyczny. W jej recitalu nie zabrakło elementów wodewilu, kabaretu, satyry, czasami wręcz jakiegoś teatralnego przerysowania , ale niektóre zapowiedzi były dużo poważniejsze w tonie – choćby opowieść o podziałach ze względu na kolor skóry, które do dziś w USA istnieją, w kontekście wyniku ostatnich wyborów prezydenckich w Ameryce. Muzycznie oczywiście wszystko się zgadzało – towarzyszący śpiewaczce międzynarodowy kwartet przede wszystkim skupiał się na świetnym akompaniamencie, ale każdy z dżentelmenów miał okazję popisać się instrumentalnym kunsztem podczas solowych partii. A wszystko to na bluesowo-jazzowym luzie, z uśmiechem, dystansem i fajną energią. Na koniec udało się artystce poderwać z foteli dość stoicką publiczność i namówić do wspólnego pląsania i śpiewania.

Organizatorem Krakowskich Zaduszek Jazzowych jest stowarzyszenie Leśny Partyzant (głównie w osobach państwa Zofii i Marka Stryszowskich), działające w kooperacji z wieloma instytucjami i przy wsparciu wielu firm i osób fizycznych.

Tekst: Sobiesław Pawlikowski
Zdjęcia: Ada i Sobiesław Pawlikowscy